Ο Πασχάλης Πράντζιος γράφει για τις "Άγριες θάλασσες"
«Άγριες Θάλασσες» της Τέσυς Μπάιλα, Εκδόσεις Ψυχογιός γιατί «Η ανάγνωση των καλών βιβλίων είναι σαν τη συνομιλία με τους τελειότερους ανθρώπους του παρελθόντος» (René Descartes) «Κι εκεί, με τον αγέρα να χτυπά κατάσαρκα την πλώρη του καϊκιού, με τη θάλασσα να σφυροκοπά την καρίνα του, εκείνος έβρισκε την ευκαιρία να κάνει και πάλι όνειρα. Λες και από το ανοιχτό του πουκάμισο έβρισκαν την ευκαιρία να διαχυθούν στον νυχτερινό ουρανό και από εκεί να φτάσουν στην ακτή του Τσεσμέ, να κουρνιάσουν πάνω στο μαξιλάρι της Ελένης και εκεί, δίπλα της, να αποκοιμηθούν» Χ ανιά, καύσωνας, τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και το νησί βουλιάζει. Γυρνώ για ώρα στους δρόμους με το αμάξι ψάχνοντας να βρω μια απόμερη θάλασσα, χωρίς κόσμο, χωρίς ρακέτες, χωρίς παιδάκια που ουρλιάζουν από τον ενθουσιασμό της παιδικής τους ηλικίας. Μια ήρεμη θάλασσα ψάχνω, για να διαβάσω τις Άγριες Θάλασσες , της Τέσυς Μπάιλα. Μου έρχεται να σταματήσω το αμάξι σε μια σκιά και να αρχίσω να διαβάζω το...