Κριτικές για τα βιβλία




Το παραμύθι της Βροχής-Τέσυ Μπάιλα, εκδόσεις Δοκιμάκης

από Ρούλα Μουστάκα, Τετάρτη, 28 Μαρτίου 2012 στις 9:25 μ.μ. ·
Το "Παραμύθι της Βροχής" είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο με πανέμορφη γραφή και περιγραφικό λόγο. Είναι ένα οδοιπορικό στην ποίηση, ένα ταξίδι του νού στην Ιαπωνία που πραγματοποιεί κανείς σαν ρομαντικός συγγραφέας,σαν ερωτευμένος ποιητής..Μια περιπλάνηση στην ιαπωνική κουλτούρα, στη φιλοσοφία,στην ανθρώπινη πλευρά των ιαπώνων φίλων μας.
  Κοκορό,σακουρά...κάπως έτσι ξεκινάει το μαγικό αυτό ταξίδι στη βροχή,δημιουργώντας έντονα,μοναδικά,καταιγιστικά συναισθήματα και σαγηνευτικές εικόνες. Η Χριστίνα μια παντρεμένη γυναίκα,αρχαιολόγος στο επάγγελμα, προχωρα σε έναν εσωτερικό διαλογισμό, σε μια εσωτερική αναζήτηση και ανασκαφή που ζωγραφίζει η ίδια στον προσωπικό της καμβά, με μοναδικό πινέλο την αρχαιολογική της σκαπάνη,προκειμένου να αντιμετωπίσει τους εφιάλτες της. Ποιά όμως είναι η  διέξοδος για να απεγκλωβιστεί,να απελευθερωθεί από την έντονη θλίψη, τον δυνατό πόνο και τη στεναχώρια που την περιβάλλει;Βρίσκεται ,λοιπόν, να ταξιδεύει στην Ιαπωνία, για να πάει να συναντήσει έναν καλό της φίλο! Εναν αληθινό φίλο που τον θεωρεί αποκούμπι στην αντιμετώπιση των ψυχολογικών της προβλημάτων..Τί είναι άραγε η φιλία?Για ποιό λόγο επιλέγει μια τόσο μακρινή φυγή  για να ξεφύγει ,να ξεχαστεί, να σκεφτεί ,να αποδράσει από τη μοναξιά που αισθάνεται; Μέσα από την ευλογημένη ηρεμία,τη μαγική σιωπή των λέξεων μπορεί ο καθένας να λάβει απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, να προβληματιστεί, να ταξιδέψει...
 Να φτάσει μέχρι την Ιαπωνία όπου μπορεί κάποιος να νιώσει γαλήνη,να γευτεί τη στιγμή,να μυρίσει τις ανθισμένες κερασιές, να γνωρίσει την τέχνη της γκέισας, να απολαύσει ένα πράσινο τσάι. Χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις ολόγυρα, όλα δοσμένα απλόχερα από τη συγγραφέα. Πέρα όμως από τις πανέμορφες εικόνες και τις εναλλαγές των χρωμάτων και των συναισθημάτων,όπως αναφέρονται στο παρακάτω απόσπασμα: «Ήταν σούρουπο και ο ήλιος είχε βάψει βιολετί τον σκούρο γαλάζιο ουρανό, μετατρέποντας το τοπίο σε μια μυσταγωγική πανδαισία χρωμάτων. Σαν ένα υπερμέγεθες χρυσάνθεμο να είχε ανοίξει τα πέταλά του στον ουρανό, κάνοντάς τον να φαίνεται ακόμη πιο όμορφος. Κατά μήκος του δρόμου, μια σειρά από ροζ χάρτινα φαναράκια είχαν ήδη ανάψει και χόρευαν ρυθμικά στους ρυθμούς που ενορχήστρωνε τρυφερά ο αέρας» , ένα ένα τα πρόσωπα εμφανίζονται την κατάλληλη χρονική στιγμή, για να κρατήσουν ζωντανή την αγωνία-περιέργεια του αναγνώστη!Κορυφαίες φιγούρες εκτός της Χριστίνας και του Τοσίο,είναι η Χιρόκο, η Κίμι και η Γιούκο!Σημαντικές  πρωταγωνίστριες στο σανίδι ενός καλογραμμένου και διαφορετικού μυθιστορήματος του οποίου η πλοκή σε αρκετά σημεία ξαφνιάζει και το οποίο όλοι αξίζει να παρακολουθήσουν.
  Είναι γεγονός πως με τις σελίδες του "παραμυθιού" ως άλλα φτερά,πετάμε όπου φυσά η φαντασία,απο την Ελλάδα του πολιτισμού μέχρι την Ιαπωνία της φιλοσοφίας και αντίθετα,διότι οι πολιτισμοί αυτοί,μπορεί να φαίνονται διαφορετικοί,είναι όμως τόσο ίδιοι!!!Δραπετεύουμε για λίγο από την ομοιογένεια που ξεπροβάλλει μπρος στα μάτια μας, αφήνοντας τη σκέψη  να χορέψει στο ρυθμό των λέξεων. Ευχαριστούμε πολύ, για το όμορφο ταξίδι στη βροχή!!!


Αν και πέρασαν αρκετές μέρες που διάβασα το Παραμύθι της βροχής, νιώθω ότι υπάρχει μέσα μου, αναζητώ τον Τοσίο και θα ήθελα πολύ να υπήρχε αυτός ο χαρακτήρας κοντά μου, κοντά μας. Αγαπώ πολύ την Ιαπωνία και το βιβλίο σου με έφερε κοντά της για να την ξαναπροσεγγίσω και να την αγαπήσω περισσότερο. Η σιωπή, η παρατήρηση, η αγάπη της πραγματικής ζωής, η υπομονή και η πίστη, σκέφτομαι και σκέφτομαι πάνω στο βιβλίο και στους χαρακτήρες και βλέπω τις εικόνες της όμορφης μακρινής Ανατολής… Θυμήθηκα τα Απομνημονεύματα μιας Γκέισας…
Αυτή η ιστορία έδεσε τόσο όμορφα και επιβεβαίωσε τη βαθειά πίστη ότι όλα υπάρχουν γύρω μας αρκεί να έχουμε τα μάτια της ψυχής μας ανοιχτά για να τα δούμε, την πίστη να ακολουθήσουμε τη μοίρα μας, να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας.
Διάβασα τόσο χαρισματικές κριτικές, είδα το πολύ ωραίο βιντεάκι στο youtube, καταπληκτικές φωτογραφίες!!!!, εύχομαι κάποια στιγμή ο Θεός να με αξιώσει να δω κι εγώ από κοντά τις ανθισμένες κερασιές και τους Βουδιστικούς ναούς.
Τέσυ, σε ευχαριστώ ΠΟΛΥ για το βιβλίο αυτό, μου άρεσε πάρα πολύ!
Έμαθα ότι ετοιμάζεις κάτι καινούριο και ανυπομονώ να το δω!!
Με ειλικρινή συναισθήματα εκτίμησης, σεβασμού και αγάπης, σε καληνυχτώ!
Υ.Γ. εύχομαι ο αληθινός Τοσίο να μην χάθηκε από κάποια φυσική καταστροφή ή από τη φθορά του χρόνου και να ζει με γαλήνη και αγάπη στην Ιαπωνία.
Μόρφω Παπανώτα
Λέσχη ανάγνωσης Καλλιθέας

Το πορτρέτο της σιωπής

από Ρούλα Μουστάκα, Κυριακή, 1 Απριλίου 2012 στις 9:50 μ.μ. ·
 Όσο πρωτότυπος  είναι ο τίτλος του βιβλίου " Το πορτρέτο της σιωπής", άλλο τόσο και το περιεχόμενο του .Κρατώντας το κάποιος στα χέρια του, μπορεί να αισθανθεί, να γευτεί και να μυρίσει μια απαλή μελωδία, τη μελωδία της σιωπής,  σαν αυτές που μιλούν κατευθείαν στη ψυχή, σαν αυτές που δεν φτιάχνονται από μια και μοναδική νότα, αλλά μέσα στο πανέρι τους υπάρχουν πολλές νότες, υφέσεις και διαστήματα σιωπής! Τί όμως είναι η σιωπή; Γιατί κάποιες φορές η δυνατή σιγή είναι τόσο εκκωφαντική; Μέσα στην άπλετη ηρεμία, μπορεί κάποιος να ανακαλύψει τη λύτρωση, να συζητήσει με τον εαυτό του, να οδηγηθεί τελικά στην αυτογνωσία;
  Ο Χριστόφορος, ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος είναι αυτός που αναζητά απαντήσεις, Προσπαθώντας να τις ανακαλύψει, οδηγείται σε μια άτακτη φυγή, σε μια απόδραση από την καθημερινότητα, σαν ταξιδιάρικο πουλί που αλλάζει ουρανούς! όπως μαρτυρά ο ίδιος στο παρακάτω απόσπασμα: "επέλεξα μόνος μου τη σιγή από τη φλυαρία και το βουητό της ζωής. Δέχτηκα να γίνω ο μουσικός της σιωπής, ο μουσικός της ιερής γαλήνης αλλοτινών ήχων. Προτίμησα να υψώνω τη φωνή μου, ωδή στον απερίγραπτο έρωτα της σαγήνης, σπονδή σε μια οριστική ανατροπή της ζωής μου. Αφέθηκα να δραπετεύσω στο απροσδιόριστο ενός ονείρου που σκίαζε την ψυχή μου από παιδί. Και τώρα μαθητεύω στην ακινησία της σπαραχτικής ποίησης που εξελίσσεται γύρω μου, στον μαγικό κόσμο των αισθήσεων που με περιβάλλει."Καταλήγει, λοιπόν, με μόνη συντροφιά και παρηγοριά του το βιολί , σε ένα μέρος όπου κυριαρχεί η απόλυτη γαλήνη, όπου ο καταγάλανος ουρανός στο βάθος, ταυτίζεται με το σκούρο μπλε της θάλασσας, εκεί  όπου μπορεί κάποιος να γευτεί τα χρώματα και την αλμύρα της θάλασσας αλλά και να μυρίσει το ροδολίβανο του Αγίου Όρους. Γύρω από το Χριστόφορο και άλλα απλά, καθημερινά πρόσωπα, ο πατέρας Ευδόκιμος, η Κατερίνα, ο Γιάννης, η Φωτεινή, λαμβάνουν χώρα στις σελίδες του λογοτεχνικού αυτού αριστουργήματος, δημιουργώντας χαμόγελα αλλά και έντονη  συγκίνηση στα μάτια του κάθε αναγνώστη.
    Ξεφυλλίζοντας  τις σελίδες του βιβλίου, εύλογα παρατηρεί κάποιος πως οι περιγραφές είναι ολοζώντανες σαν αυτές που μπορεί να συλλάβει το μάτι ενός ταλαντούχου φωτογράφου. Η γραφή του  διέπεται από έναν πλούσιο ποιητικό λυρισμό και δεξιοτεχνία, δίχως πολυπλοκότητες και υπερβολές, ο λόγος του είναι   κατανοητός και η δομή του άρτια.
 "Το πορτρέτο της σιωπής",  είναι ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει έντονη θλίψη, προερχόμενη από τις γλυκές νότες ενός μελαγχολικού βιολιού και κύματα χαράς σαν αυτά που θωρεί κανείς στα ήρεμα νερά της θάλασσας......είναι ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει, μιας και ξυπνάει μύριες εικόνες και συναισθήματα στις καρδιές!


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές από τον Δημήτρη Κώτσο

ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΕΙΣ ΤΑΝ ΠΟΛΙΝ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ