Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2013

Σιγανά, σιγανά πατώ τη γη – Κώστια Κοντολέων, culturenow.gr

Εικόνα
Από την Τέσυ Μπάιλα: http://www.culturenow.gr/21492/book-review-sigana-sigana-patw-sth-gh-kwstia-kontolewn Ανομολόγητα, παράλογα πάθη, στοιχειά που γυρίζουν για να πάρουν όλα όσα ο θάνατος τους στέρησε, κορδέλες στο χρώμα του αιμάτινου πάθους, μάτια σμαράγδια, παθιασμένοι σπασμοί καραβιών και θαλασσινά αγκαλιάσματα, γαλάζιες ματιές που δεν αντέχονται, κεχριμπαρένιες βέρες, γάμοι και έρωτες μοιρασμένοι ανάμεσα σε ανθρώπους και στοιχειά, αιώνιες υποσχέσεις που στροβιλίζονται στο χρόνο, παιδιά που σπέρνονται σε ξένη μήτρα, νυφιάτικα τραγούδια, μαχαίρια τσέτικα, πατρίδες χαμένες και πατρίδες μητριές, σπονδές που γίνονται με πορσελάνινες κούπες για να απομακρυνθεί το κακό, ζωές και πάθη πλεγμένα σε ιστούς αράχνης, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που συνθέτουν τον μικρόκοσμο αυτού του εξαιρετικού βιβλίου της Κώστιας Κοντολέων που επανακυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Έναστρον. Κι ο μελωδικός του τίτλος, Σιγανά, σιγανά πατώ τη γη μοιάζει να δίνει ρυθμό σε ολόκληρο το κείμενο κ

Το πορτρέτο της σιωπής στο thinkfree.gr

Εικόνα
Γράφει η Πασχαλία Τραυλού / Συγγραφέας – λογοτέχνης / tnomik11@yahoo.gr Ο Χριστόφορος, ο ήρωας του βιβλίου, είναι ένας αναχωρητής του αισθητού, που έψαχνε το μονοπάτι της αυτογνωσίας μέσα από τις αισθήσεις. Αναζητούσε την αθέατη ομορφιά του κόσμου, την αόρατη φύση του. Δεν έψαχνε να βρει τον Ποιητή αλλά την ίδια την Ποίηση, την κρυμμένη καλά μέσα του. Ο Χριστόφορος, ένας ιδιόρρυθμος «ποιητής» και ο ίδιος, προσπαθούσε να ανακαλύψει την προσωπική ταυτότητα για να ορίσει τα όνειρά του. «Το δοξάρι του άγγιζε τις χορδές, όπως ένα βλέμμα ξέρει να γλιστρά πάνω στην αγαπημένη σάρκα για να χαρίσει στοργή, με την τρυφεράδα του έρωτα ζωγραφισμένη πάνω του… Η ζωή του, άγκυρα ριγμένη στα σκοτεινά βάθη, στ’ άπατα ν’ αναζητά βράχο να δέσει και να σκουριάζει στην υγρή της αιχμαλωσία…» Ο Χριστόφορος έχει δυο αγάπες: τη θάλασσα και τη μουσική. Δυο αγάπες που δεν συγκρίνονται και υπερνικούν οποιεσδήποτε άλλες. Ακόμη κι εκείνη της μάνας, της τραγικής Φωτεινής. Ακόμη κι εκείνης για τη σάρκα της

Μαριέλ Μπαρμπερί, Η κομψότητα του σκατζόχοιρου, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες, Culturenow.gr

Εικόνα
http://www.culturenow.gr/21271/book-review-miriel-mparmperi-h-kompsothta-toy-skatzoxoiroy Δυο απροσδόκητες ηρωίδες σε μια πρωτοποριακή αφηγηματική δομή είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του σπουδαίου βιβλίου που κυκλοφορεί σε μετάφραση της Ρίτας Κολαϊτη από τις εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες. Το βιβλίο το οποίο είναι το πρώτο της συγγραφέως Μιριέλ Μπαρμπερί γνώρισε παγκόσμια υποδοχή και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Αυτό που το κατατάσσει ως ένα σημαντικό βιβλίο δεν είναι η επινόηση ενός αφηγηματικού κόσμου δυο ηρωίδων τόσο διαφορετικών με κοινό σημείο αναφοράς ανάμεσά τους το ότι και οι δύο διαθέτουν ένα μυστικό κόσμο και μέσα σ’ αυτόν κινούνται με ευκολία, ούτε η μυθιστορηματική του πλοκή. Είναι κυρίως η διακειμενική του σχέση με κορυφαία έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, η συνάντησή του με τον ελεύθερη σκέψη του πνευματικού κόσμου και ο στοχασμός που απορρέει ακριβώς από αυτή την διακειμενική προσέγγιση που αναδεικνύει την γοητευτική πλευρά της τέχνης. Η Ρενέ μια απλή θυρωρό

Χαβιέρ Μαρίας: Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς, εκδ. Σέλας/ culturenow.gr

Εικόνα
http://www.culturenow.gr/21248/book-review-ayrio-sth-maxh-na-me-skefteis-xavie-marias Γραμμένο το 1967 και βραβευμένο με το βραβείο Premio Romulo Gallegosto1995, το βιβλίο αυτό του Χαβιέρ Μαρίας είναι ένα από τα πιο αξιόλογα βιβλία των τελευταίων ετών. Το μυθιστόρημα αρχίζει με μια τόσο απλή ταυτόχρονα έντονη σκηνή που σίγουρα δύσκολα θα το αφήσει κανείς από τα χέρια του. Η τεχνική δεξιοτεχνία του συγγραφέα είναι πρόδηλη από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου και ο ώριμος, στιβαρός, εξαιρετικά μακροπερίοδος λόγος πετυχαίνουν να δώσουν την απαιτούμενη βαρύτητα στο έργο. Ο Μαρίας στέκεται με τεράστια οξυδέρκεια σε κάθε λεπταίσθητη λεπτομέρεια της ιστορίας και στοχαστικά αποτυπώνει τις προσωπικές του θέσεις αποκαλύπτοντας κάθε φόβο του, κάθε εμμονή του, κάθε σκέψη του. Κι ενώ η ροή της αφήγησης μοιάζει ακατάπαυστη, στο βάθος πρόκειται για μια αφηγηματική τεχνική που ενώ θαρρεί κανείς ότι φλυαρεί εντούτοις γεμίζει τον αναγνώστη με ενδελεχείς περιγραφές σκέψεων, συναισθημάτων και ε

Γιάννης Μακριδάκης, Ήλιος με δόντια, Εκδόσεις Βιβλιοπωλείο της Εστίας/ culturenow.gr

Εικόνα
http://www.culturenow.gr/20927/book-review-hlios-me-dontia-giannhs-makridakhs Μια συγκροτημένη, συμπαγής αφήγηση, χωρίς καθόλου διαλογικά μέρη, χωρισμένη ωστόσο σε τρία μέρη, τόσα όσοι και οι αφηγητές, είναι η ιστορία του Κωνσταντή, ενός περιθωριοποιημένου μέλους της κλειστής κοινωνίας της Χίου των αρχών του αιώνα που γράφει ο Γιάννης Μακριδάκης. Ο Κωνσταντής, ένας άνθρωπος με έντονη θηλυπρέπεια, που βρίσκει στοργή σε μια ξένη οικογένεια, νιώθει την απόρριψη της μικρής κοινωνίας στην οποία ζει και βιώνει την αναπόδραστη μοναξιά της διαφορετικότητάς του. Είναι Φλεβάρης του 1944. Στο λιμάνι της Χίου έχει αγκυροβολήσει ένα σουηδικό πλοίο, το οποίο έχει φτάσει στη Χίο με σκοπό να φέρει τρόφιμα στο νησί. Οι Βρετανοί επιτίθενται και βομβαρδίζουν το πλοίο και δεκαέξι άνθρωποι σκοτώνονται ενώ πολλοί τραυματίζονται. Ανάμεσα στους σκοτωμένους είναι ο Αποστόλης, ο μοναδικός αγαπημένος και υποστηρικτής του Κωνσταντή στο νησί. Ο Κωνσταντής μετά το χαμό του παραφρονεί . Το μεγαλύτερο μέρος του