Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2019

"Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές στο vivlionerga. Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

Εικόνα
Η Τέσυ Μπάιλα είναι από τους συγγραφείς που δεν βγάζουν βιβλίο κάθε χρόνο. Έτσι κάθε φορά ο χρόνος που μεσολαβεί για να πάρω στα χέρια μου το καινούργιο δημιούργημα της, με κάνει να αδημονώ και να το περιμένω με μεγάλη λαχτάρα. Είμαι λάτρης της γραφής της και της εξαιρετικής θεματολογίας που κάθε φορά επιλέγει να εντάξει στα κείμενα της. Τις νύχτες έπαιζε με της σκιές είναι ένα ιστορικό-κοινωνικό μυθιστόρημα με κέντρο τον άνθρωπο και την τέχνη, Με κινητήριο μοχλό τις περιστάσεις, αλλά και τις προσωπικές επιλογές σκιαγραφεί έναν εξαιρετικά ευαίσθητο και εύθραυστο ήρωα που ορίζει την ζωή του και τα βιώματα του μέσα από την τέχνη του, την ζωγραφική. Ο Ανέστης είναι ο κεντρικός πρωταγωνιστής.  Δίπλα στον Ανέστη όμως ξεχωριστοί δευτεραγωνιστές σημαδεύουν την ζωή του, σημαντικά και ανεξίτηλα. Δίνουν στην μορφή του την ουσία ενός διδακτικού και ολοκληρωτικού περάσματος σε έναν κόσμο με πολλά ψεγάδια και ελαττώματα. Με πολλά όμως παράλληλα δυνατά και σπουδαία ιδανικά που σκεπάζουν κάθε ίχ

Ο Δημήτρης Στεφανάκης γράφει στο diastixo για "Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές"

Εικόνα
Τα βιβλία που μας πείθουν, καθώς τα διαβάζουμε, ότι ο κόσμος αρχίζει και τελειώνει στα όρια των σελίδων τους, αξίζει κανείς να τα διαβάσει. Κι ένα τέτοιο βιβλίο έγραψε η Τέσυ Μπάιλα. Το νέο της μυθιστόρημα, με τίτλο  Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές , είναι, αν μη τι άλλο, ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα, από αυτά που ξέρει πια να οικοδομεί η συγγραφέας. Η Μπάιλα δεν παρέκλινε ούτε αυτή τη φορά από την αφηγηματική ρότα που εγκαινίασε με το βιβλίο της  Το μυστικό ήταν η ζάχαρη  – με τη διαφορά μόνο ότι εδώ μας αποκαλύπτεται μια Μπάιλα λιγότερο πομπώδης και λυρική από το  Ουίσκι μπλε  ή τις  Άγριες θάλασσες . Με αυτή την έννοια η μυθιστοριογράφος αγγίζει την ευτυχή συνθήκη της ωριμότητας. Μπροστά στον καθρέφτη των ιδεών, η Τέσυ Μπάιλα αναζητά περίπου τα ίδια είδωλα. Ο Θέμελης της  Ζάχαρης  μετεξελίσσεται στον Γιώργη, τον πατέρα του κεντρικού ήρωα. Ένας τέτοιος χαρακτήρας, συνεπής στις βουλές του κακού, απουσίαζε από τα δύο αμέσως προηγούμενα βιβλία της κι η πρόωρη αποχώρηση