Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2016

Ο Μάνος Κοντολέων γράφει για τις "Άγριες θάλασσες" στο diastixo.gr

Εικόνα
Το ιστορικό μυθιστόρημα προσφέρει στον αναγνώστη από τη μια την απόλαυση της ταύτισης με ήρωες που πριν από λίγα ή πολύ περισσότερα χρόνια είχαν υπάρξει, και από την άλλη τη δυνατότητα να γνωρίσει πτυχές ιστορικών περιόδων όχι με μια κάπως άψυχη εξιστόρηση, αλλά με την ένταση της περιγραφής ενός γεγονότος από κάποιον που το έχει ζήσει. Στις  Άγριες Θάλασσες  οι χαρακτήρες δεν υποδύονται ιστορικές περσόνες. Είναι αυθεντικά άτομα του χτες που τις ανάσες τους ακόμα τις αφουγκράζονται κάποιοι. Με άλλα λόγια, αν έτσι κι αλλιώς η λογοτεχνική αφήγηση είναι μια μεταφορά του αναγνώστη από τη δική του ζωή στη ζωή ενός άλλου προσώπου, η ιστορική λογοτεχνική αφήγηση προσφέρει ακόμα κάτι περισσότερο – την ψευδαίσθηση πως ζήσαμε το χτες, το έχουμε αρκούντως γνωρίσει κι έτσι το σήμερα μπορούμε καλύτερα και να το κατανοήσουμε, αλλά και πλέον αποτελεσματικά –αν χρειαστεί– να του αντισταθούμε ή να το διαμορφώσουμε. Η Ιστορία δημιουργεί μνήμη. Ή μήπως η ανάγκη σύνθεσης μιας συγκεκριμένη

Περί λογοτεχνίας...

Εικόνα
Καταγραφή ενός προσωπικού κραδασμού; Αποτύπωση της αρμονίας; Μια περιχαρακωμένη περιοχή δεδομένων σκέψεων ή μια σαφής απεικόνιση ενός μετασχηματισμένου κόσμου; Τι ακριβώς είναι η λογοτεχνία; Μια παραγωγή λέξεων ικανών να νοηματοδοτήσουν το ατομικό και κοινωνικό μας επίπεδο ή ένα προϊόν της πεισματικής προσπάθειας μερικών ανθρώπων να αρθρώσουν έναν αληθινό λόγο; Μήπως τελικά είναι απλώς το μοναδικό αξιακό μέτρο που έχουμε για την αξιολόγηση ενός πολιτισμού, αφού σε κάθε εποχή οι αλήθειες που την χαρακτήριζαν ενσωματώνονταν μέσα στο λογοτεχνικό σύμπαν που συνέθετε ο πνευματικός της κόσμος; Σήμερα η ελληνική κοινωνία πάσχει καθολικά, ανήμπορη να δεχτεί το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας νέας, απόλυτα υποβαθμισμένης σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Οι Κασσάνδρες της εποχής επιμένουν να φωνάζουν ότι η καλή, σύμφωνα με τους όρους της κλασικής, λογοτεχνία , εξοστρακίζεται σιγά-σιγά από μια κοινωνία που έχει τόσο απόλυτα διαβρωθεί. Είναι σίγουρο όμως ότι, όπως έχει συμβεί και σε πα

Συνέντευξη του Γιάννη Χούμα – γιου του ήρωα του βιβλίου “Άγριες θάλασσες” της Τέσυ Μπάιλα στο Vivlio-Life

Εικόνα
Από αριστερά:  Τάκης Κωνσταντακόπουλος, Γιάννης Χούμας, Μαργέττα Δούρα, Τέσυ Μπάιλα, Ελένη Χούμα, Νίκος Χούμας, Ματίνα Μιχαηλίδου. Φωτο: Πόπη Ξοφάκη για το BOOKIA.gr Το  vivlio-life  αναζήτησε τον  Γιάννη Χούμα , τον νεότερο γιο του ήρωα του βιβλίου « Άγριες θάλασσες », της  Τέσυ Μπάιλα , που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις  Ψυχογιός ,  Μιλτιάδη Χούμα , για να μας απαντήσει σε ορισμένες ερωτήσεις και έχει πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε και την άποψη της οικογένειας. Κύριε Χούμα, πώς γεννήθηκε η ιδέα να δώσετε τα αρχεία που κρατούσε ο πατέρας σας σαν επτασφράγιστο μυστικό ακόμα και από την οικογένειά του, με σκοπό να μαθευτεί η αξιοπρέπεια και το ήθος ενός απλού, μα τόσο ηρωικού ανθρώπου στο ευρύτερο κοινό; Απάντηση: Σας ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σας. Όλο το υλικό έγγραφα, αντικείμενα, και φωτογραφίες δεν ήταν επτασφράγιστο. Για να το αιτιολογήσω αυτό, επιτρέψτε μου να κάνω μία σύντομη αναφορά, πώς βρέθηκε και πώς συμπληρώθηκε αυτό το υλικό. Ο πατέρας μου Μιλτιάδης Χ

Η Τέσυ Μπάιλα συνομιλεί με τη Βούλα Παπατσιφλικιώτη

Μέσα από τις σελίδες των βιβλίων της ταξιδεύουμε στην ιστορία και τις παραδόσεις της χώρας μας!     Σας επέλεξε η γραφή ή την επιλέξατε; Με τι κόστος; Δεν υπάρχει κανένα κόστος όταν ασχολείσαι με ό,τι αγαπάς και για μένα η συγγραφή είναι μια πολύ αγαπημένη διαδικασία ζωής. Ειλικρινά δε μπορώ να σκεφτώ ποιος επέλεξε ποιον, πάντως από τον καιρό που θυμάμαι τον εαυτό μου το βιβλίο ήταν πάντα μια εσωτερική ανάγκη φυγής και, ξέρετε, κάθε ανάγκη γεννάει το μονοπάτι της για όπου θέλει να φτάσει.   Τι σημαίνει «γράφω» για σας; Σημαίνει κυρίως ελευθερία. Μια ελευθερία στο επίπεδο των αισθήσεων που μου επιτρέπει να εισχωρώ σε έναν κόσμο πιο αθώο, σε ένα ευρύτερο πεδίο αυτογνωσίας. Σημαίνει πως  ενσωματώνω στη συνείδησή μου μια άλλη, νέα διάσταση των πραγμάτων και αυτή η ενσωμάτωση και η τελική της έκφραση στο λευκό χαρτί είναι αυτό που συνομιλεί με την ψυχή μου. Αυτό σημαίνει η γραφή για μένα. Πιστεύετε ότι κάποιος γεννιέται ή γίνεται συγγραφέας; Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται κυρίως

Ο ΠάνοςΤουρλής γράφει για τις "Άγριες θάλασσες" στο tovivlionet

Εικόνα
Άγριες θάλασσες μα και καλόπλοες, άξενες και δεκτικές περιμένουν να υποδεχτούν τον αναγνώστη. Σκοτεινές και λαμπερές, με μυστικά και εγωισμό. Να τυλίγουν πότε με την ευεργετική γαλήνη τους το σκαρί της «Ευαγγελίστριας» και πότε να το ανασηκώνουν ψηλά, λες και θέλουν να το φτάσουν στον Θεό και να Του πουν: «Να, δες, η ναυτοσύνη βγάζει ήρωες σε δύσκολους καιρούς». Η κυρία Μπάιλα αφήνει στην άκρη τα κεντίδια και τις λιγωτικές μυρωδιές της κουζίνας, βγαίνει από τον γυναικείο ψυχισμό που έστησε στο «Μυστικό ήταν η ζάχαρη» για να παίξει ξανά μετά το «Ουίσκι μπλε» με τα κουπιά και τις λαγουδέρες, να ξεψαρίσει νέες ιστορίες και να μπαλώσει τις οφειλές του παρελθόντος. Οι «Άγριες θάλασσες» είναι ένα τελείως διαφορετικό κείμενο, εξίσου αριστοτεχνικό και καλογραμμένο, όμως με ένα διαφορετικό ύφος και στυλ που μου έδειξε ότι δεν είναι τυχαία λογοτέχνις η συγγραφεύς. Ο Μιλτιάδης Χούμας γεννήθηκε στη Σάμο το 1913 και πέθανε στον Πειραιά το 1989. Έθεσε το καΐκι του, την «Ευαγγελίστρια», στη δ

Ο Δημήτρης Στεφανάκης γράφει για τις "Άγριες θάλασσες" στο culturenow.gr

Εικόνα
Θυμίζει αιγαιοπελαγίτικη ακουαρέλα το νέο μυθιστόρημα της Τέσυς Μπάιλα, χωρίς ίσως το φως του Ελύτη που τόσο αγαπά, αλλά με ένα Αιγαίο του πολέμου και της παρανομίας που στις Άγριες Θάλασσές του δοκιμάζεται η ελευθερία και η αξιοπρέπεια. Από τον Δημήτρη Στεφανάκη Πρωταγωνιστής αδιαφιλονίκητος, ο Μιλτιάδης Χούμας, ήρωας στο μύθο αλλά και στην πραγματικότητα, διαπρέπει στις αποστολές διαφυγής με το καΐκι του, την «Ευαγγελίστρια». Η Μπάιλα αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο ντοκουμέντα και οικογενειακές αφηγήσεις ολοκληρώνοντας μια άτυπη τριλογία που άνοιξε με το «Μυστικό ήταν η ζάχαρη» και συνεχίστηκε με το «Ουίσκι Μπλε». Με ανισόπεδους αφηγηματικούς κόμβους αντιστρέφει συχνά τη δυναμική των γεγονότων συνθέτοντας μια διήγηση στην οποία αφθονούν οι στιγμές κρίσης. Στο τέλος μένει η γεύση μιας συναρπαστικής πλοκής που διαδραματίζεται σχεδόν πάντα στην κόψη του ξυραφιού. Μένει όμως και η αίσθηση της ακριβολογίας. Με δόκιμη γλώσσα και πλήρη γνώση του πραγματολογικού υλικού που συνέχε

Η Μάρθα Ιορδανιδου γράφει για τις "Άγριες θάλασσες" στο thinkfree.gr

Εικόνα
Γράφει η Μάρθα Ιορδανίδου / φιλόλογος «Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά» καταλήγει ο ποιητής Γ. Σεφέρης στο ποίημά του «Τελευταίος Σταθμός», το τελευταίο ποίημα της ποιητικής του συλλογής «Ημερολόγιο Καταστρώματος Β’». Σ’ αυτήν την συλλογή ο ποιητής καταγράφει τις εμπειρίες του στο Κάιρο, όπου η ελληνική κυβέρνηση είχε καταφύγει όταν τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα. Ο ποιητής, όντας διπλωματικός υπάλληλος, την ακολουθεί και ζει από κοντά τις διπλωματικές ζυμώσεις μεταξύ των Ελλήνων πολιτικών και των συμμάχων, οι οποίες αφορούσαν το πολιτικό μέλλον της Ελλάδας. Αποτυπώνει τους πολιτικούς αυτούς αγώνες, τις δολοπλοκίες και τους καιροσκοπισμούς ανθρώπων και υπηρεσιών, σε μια εποχή που o ελληνικός λαός με την Αντίστασή του συνέχιζε τον αγώνα εναντίον των κατακτητών και υπέφερε τα πάνδεινα (βασανιστήρια, πείνα, εκτελέσεις, κάθε είδους καταστροφές κτλ.).1 Στην ίδια ταραγμένη και αιματοβαμμένη εποχή αναφέρεται και το μυθιστόρημα της Τέσυς Μπάιλα «Άγριες Θάλασσες». Και

Ο Γιάννης Παπαγιάννης γράφει στο Fractal για τις "Άγριες θάλασσες"

Εικόνα
Όσο η οικονομική δυσπραγία εκδοτών και βιβλιοπωλών αυξάνεται, τόσο ο διαχωρισμός της λεγόμενης «ποιοτικής» και «εμπορικής» λογοτεχνίας τείνει να γίνεται ολοένα μικρότερος. Δεν είναι πολύς καιρός που οι αναγνώστες με έκπληξη είδαν μεγάλο και «ποιοτικό» στα όρια του σνομπισμού εκδοτικό οίκο να κάνει άνοιγμα στην εμπορική λογοτεχνία και στο ρομάντζο, με σειρά μυθιστορημάτων με δηλωτικούς τίτλους και εξώφυλλα. Το ζητούμενο πλέον δεν είναι η εμπορική λογοτεχνία ή όχι, αλλά μια εμπορική λογοτεχνία που σέβεται τον εαυτό της. Βασισμένο σε αληθινή ιστορία δηλώνει ότι είναι το μυθιστόρημά της η Τέσυ Μπάιλα και φροντίζει να μας αναφέρει μέσες άκρες την αληθινή ιστορία στο εισαγωγικό σημείωμα. Δεν χρειαζόταν ούτε ο πρόλογος για να μας πείσει, καθώς όσοι κατάγονται από νησιά αλλά και όσοι δεν κατάγονται έχουν ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες. Η δράση λοιπόν μεταφέρεται στην Γερμανο – Ιταλική κατοχή όπου οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες έχουν απαγορευτεί και ριψοκίνδυνοι καπετάνιοι με μικρά καΐκια μετα

Κριτικές αναγνωστών για τις "Άγριες θάλασσες"

Εικόνα
Βασιλικη Διαμάντη: Ο τίτλος προϊδεάζει κάθε αναγνώστη για το τι θα διαβάσει. Η πείνα, η κακουχία, η ανέχεια και το βαρύ θανατικό πλήττουν για ακόμα μία φορά την Ελλάδα. Ο πόλεμος με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς έρχεται πάλι να δοκιμάσει τον ελληνικό λαό. Με μεγάλο σθένος θα καταφέρει να σώσει πολλούς ανθρώπους και να γίνει ένας αφανής ήρωας της ιστορίας. Ποτέ δε θα θελήσει να μιλήσει για τον ρόλο του στον αγώνα. Το βιβλίο είναι άκρως συγκινητικό και σου δίνει τη δυνατότητα να μάθεις πράγματα και γεγονότα μέσω της εξιστόρισης των γεγονότων και του ημερολόγιου του. Φυσικά δεν μπορεί να λείψει η πατριωτική υπερηφάνεια και ένας έρωτας που θα δώσει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση και ανάγκη στον ήρωα για να ζήσει σε μία απελευθερωμένη Ελλάδα. Διαβάζοντάς το βγήκα πιο “σοφή” και γνώρισα τον χαρακτήρα ενός ανιδιοτελή ανθρώπου που το μόνο που ήθελε ήταν τη λευτεριά χωρίς τυμπανοκρουσίες και τιμές. Σίγουρα πιστεύω πως όλοι μας οφείλουμε να διαβάζουμε τέτοια βιβλία και να κοσμούν τη βιβλιοθή