Τέσυ Μπάιλα

1.Ποιό είναι το στίγμα του τελευταίου σας βιβλίου ; Στο «Παραμύθι της Βροχής» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δοκιμάκης έγινε μια προσπάθεια να φανεί η σχέση της ασιατικής φιλοσοφίας με τον ελληνικό πολιτισμό γιατί αν και ο ασιατικός πολιτισμός μας φαντάζει τόσο μακρινός στην πραγματικότητα μοιράζεται πολλά κοινά σημεία με τον ελληνικό, όπως τον γνωρίζουμε από την αρχαία Ελλάδα. Μέσα από την ανάγνωση του βιβλίου ανακαλύπτει κάποιος τις ομοιότητες στις αντιλήψεις, στη λαογραφία, στην καθημερινή ζωή, στα έθιμα καθώς και στη φιλοσοφία. Στόχος λοιπόν του βιβλίου έγινε η παρουσίαση, όχι της εξωτικής πλευράς του Ιαπωνικού πολιτισμού, αλλά η πλοήγηση στην κουλτούρα και στη νοοτροπία αυτού του λαού. Η δεύτερη παράμετρος στην οποία κινείται το βιβλίο είναι η έννοια της φιλίας, μιας φιλίας που μοιράζονται δυο άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί και που τελικά καθορίζει τη μοίρα τους. Και σίγουρα ένας τρίτος άξονας του βιβλίου είναι η αυτογνωσία. Οι ήρωες επιλέγουν την προσωπική τους φυγή ως το όχημ...

Το παρακάτω κείμενο έστειλε η καλή φίλη και συγγραφέας Μαρία Ντότσικα και την ευχαριστώ πολύ!!!   Λίγες σκέψεις για «Το Παραμύθι της Βροχής» Το Παραμύθι της βροχής αισθάνομαι ότι είναι μια γραφή που ανιχνεύει την εκπλήρωση του πόθου για την αληθινή ζωή. Οι δρόμοι της συγγραφικής σκέψης φαίνεται πως γλιστρούν στο χθες διαπερνώντας γεωγραφικά και φιλοσοφικά σύνορα, προκειμένου να οδηγήσουν στην κάθαρση και άρα στη λύτρωση τη βασική ηρωίδα, αλλά και να ολοκληρώσουν την πορεία ζωής και δράσης των «παρακείμενων» αυτής ηρώων. Άνθρωποι, σαν εσένα, σαν εμένα, σαν τον καθένα, οσμίζονται ότι η ζωή τούς περιμένει με τις απαντήσεις για τα ερωτήματα και τις αγωνίες τους ή με καλύτερα ερωτήματα εκεί που η τόλμη τους θα τους ταξιδέψει. Κυρίαρχες δυο γυναίκες, προερχόμενες από διαφορετικούς αλλά ίσως και παρόμοιους κόσμους, συναντούν την αρσενική αφόρμηση για την εσωτερική τους επανάσταση. Στη φαινομενικά ανερμάτιστη πορεία του επαναστατημένου «εγώ» τους, που κατά το μάλλον ή ήττον ...

«Το μόνο που απαιτείται είναι να αφήσεις τα μάτια της ψυχής σου να ανοίξουν διάπλατα για να δουν τα μυστικά που συνδέουν τους ανθρώπους όταν αποφασίσουν να πετάξουν από πάνω τους τα γεωγραφικά τους όρια και τότε θα αντιληφθείς ότι οι άνθρωποι είναι παντού τόσο όμορφοι και τόσο ίδιοι, είτε μιλούν μια κοινή γλώσσα είτε όχι. Καμιά φορά αλλάζουν μόνο το χρώμα ή οι συνήθειες. Τα υπόλοιπα όμως είναι ολόιδια και οι άνθρωποι παντού μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες, τα ίδια λάθη, τις ίδιες σκέψεις. Φτάνει μόνο να ξέρει να δίνει ο ένας το χέρι στον άλλον, σε μια ιερή χορογραφία συναδέλφωσης» http://www.dimoi-news.gr/article_read.php?id=29168 Ένα από τα θεμελιώδη ερωτήματα, που έχει ο άνθρωπος είναι και αυτό του σκοπού για τον οποίο βρέθηκε στη ζωή. Σε αυτό το ερώτημα υπάρχουν δυο αντικρουόμενες απόψεις: Η πρώτη άποψη υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος είναι ταγμένος σε κάποιο σκοπό, ότι ένα αόρατο χέρι τον προορίζει και τον οδηγεί και ότι οι αποφάσεις του είναι προκαθορισμένες, έστω και αν ο ίδιος δε...

ΠΗΓΗ http://www.alphastamps.gr από το thinkfree.gr  http://www.thinkfree.gr/opinions/%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CE%BF%CE%AF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83 Γράφει η Τέσυ Μπάιλα / tbailavaila@yahoo.gr Αν οι λέξεις αποτελούν το όργανο της διάνοιας και το όχημα σε μια πορεία προς την κατάκτηση της γνώσης, η γλώσσα η ελληνική αποτέλεσε το παλλάδιο ενός μεγάλου πνευματικού ορίζοντα. Η ελληνική γραφή, με τη μορφή αλφαβήτου, εμφανίζεται στα τέλη του 8ου αιώνα και από τότε αποτελεί μιαν αδιάσπαστη κληρονομιά μέχρι τις μέρες μας, η εξελικτική πορεία της οποίας συνιστά αντικείμενο ιδιαίτερης μελέτης. Με αφετηρία την ομηρική γλώσσα στα έπη βλέπουμε ότι η αρχαία Ελληνική γλώσσα παρουσίαζε διαφορές. Διακρινόταν σε διαλέκτους τα κύρια χαρακτηριστικά των οποίων συνιστούσαν τρεις βασικές ομάδες ελληνικών διαλέκτων: την Ανατολική ομάδα, με χαρακτηριστικό κορμό την Ιωνι...