Συνέντευξη στην Έλενα Αρτζανίδου και στο thinkfree.gr


1.Ποιό είναι το στίγμα του τελευταίου σας βιβλίου ;
Στο «Παραμύθι της Βροχής» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δοκιμάκης έγινε μια προσπάθεια να φανεί η σχέση της ασιατικής φιλοσοφίας με τον ελληνικό πολιτισμό γιατί αν και ο ασιατικός πολιτισμός μας φαντάζει τόσο μακρινός στην πραγματικότητα μοιράζεται πολλά κοινά σημεία με τον ελληνικό, όπως τον γνωρίζουμε από την αρχαία Ελλάδα. Μέσα από την ανάγνωση του βιβλίου ανακαλύπτει κάποιος τις ομοιότητες στις αντιλήψεις, στη λαογραφία, στην καθημερινή ζωή, στα έθιμα καθώς και στη φιλοσοφία. Στόχος λοιπόν του βιβλίου έγινε η παρουσίαση, όχι της εξωτικής πλευράς του Ιαπωνικού πολιτισμού, αλλά η πλοήγηση στην κουλτούρα και στη νοοτροπία αυτού του λαού. Η δεύτερη παράμετρος στην οποία κινείται το βιβλίο είναι η έννοια της φιλίας, μιας φιλίας που μοιράζονται δυο άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί και που τελικά καθορίζει τη μοίρα τους. Και σίγουρα ένας τρίτος άξονας του βιβλίου είναι η αυτογνωσία. Οι ήρωες επιλέγουν την προσωπική τους φυγή ως το όχημα που θα τους οδηγήσει στην αυτογνωσία, στη ρωμαλέα αυτοδιάθεση, στην πνευματική τους ισορροπία.

2.Πείτε μας πέντε λόγους για να το διαβάσουν οι αναγνώστες.
Το «Παραμύθι της Βροχής» φιλοδοξεί να είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας για κάθε του αναγνώστη, όπως είναι και για την ηρωίδα του. Η Χριστίνα είναι μια αρχαιολόγος που όμως τα σπουδαιότερα ευρήματα θα τα βρει ανασκάπτοντας εσωτερικά τον ίδιο της τον εαυτό. Τις αναμνήσεις της, τις πεποιθήσεις της, τα πιστεύω της. Έτσι αφήνεται να ταξιδέψει με τη
βοήθεια του Ιάπωνα φίλου της στα σοκάκια της προσωπικής της ανασύνθεσης. Με πολύτιμο οδηγό της τη συσσωρευμένη, σε δυο τόσο μακρινούς πολιτισμούς, σοφία της ζωής, όπως υπήρξε στον Ελληνικό πολιτισμό κι όπως επιβιώνει στον Ιαπωνικό. Και με οδηγό επιβίωσης μια μεγάλη φιλία που θα την βοηθήσει να ανακαλύψει το πεπρωμένο της. Παράλληλα το βιβλίο μέσα από την εγκιβωτισμένη ιστορία μιας νεαρής γκέισας, της Χιρόκο, γίνεται ένας οδηγός σε μια απολύτως σαγηνευτική χώρα!

3.Ποιοί ήρωες σας ταλαιπωρούν περισσότερο;
Οι ήρωες κάθε μυθιστορήματος είναι αυτοδύναμοι και συνομιλούν μαζί σου την ώρα της συγγραφής. Σου ζητούν να γράψεις κάτι ή αρνούνται τελικά κάτι που εσύ έχεις στο μυαλό σου κατά την εξελικτική τους πορεία μέσα σε ένα μυθιστόρημα. Είναι ανεξάρτητοι και γι’ αυτό το λόγο γοητευτικοί. Έχω την αίσθηση λοιπόν ότι περισσότερο εγώ τους ταλαιπωρώ με τις προθέσεις μου παρά εκείνοι εμένα.

4.Τι δεν μπορείτε με τίποτε να αποχωριστείτε;
Κυρίως τους δικούς μου ανθρώπους, δυο-τρεις εκλεκτούς φίλους αλλά και τη φωτογραφική μου μηχανή. Η φωτογραφία είναι για μένα ένας άλλος τρόπος εκφραστικής δυναμικής. Είναι εξίσου σημαντική καθώς αποτελεί έναν ακόμη τρόπο να καταγράψω και να καταθέσω σε ένα κομμάτι λευκού χαρτιού όλα όσα νιώθω και έχω ανάγκη να εκφράσω. Η απομόνωση κάποιων λεπτομερειών που συχνά παραμένουν αθέατες γύρω μας και η ανάδειξή τους μέσα από το παιχνίδι με το φως και τις σκιές του είναι μια γοητευτική πρόκληση και μου δίνει νέες δυνατότητες ανασύνθεσης μιας εικόνας.

5.Πείτε μας τρία πράγματα που σας θυμώνουν και τρία που θα θέλατε αμέσως να αλλάξετε στην εποχή μας.
Με θυμώνουν πολλά πράγματα, η μίζερη πραγματικότητα της σύγχρονης Ελλάδας, η ανευθυνότητα και η αδιαφορία των πολιτικών αρχηγών, η ανεργία και κυρίως στους νέους ανθρώπους με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε οικονομικό και συναισθηματικό επίπεδο, η εγκατάλειψη της παιδείας και της υγείας και το ξεπούλημα μιας πανέμορφης χώρας. Παρόλα αυτά είμαι αισιόδοξη και θέλω να φαντάζομαι ότι σύντομα θα βελτιωθεί η κατάσταση και θέματα καίρια, όπως ο πολιτισμός, η παιδεία, η υγεία αλλά και το δικαίωμα για εργασία θα αποκατασταθούν με στόχο την αποκατάσταση πρωτίστως της αξιοπρέπειας μας.

6.Τι μπορεί να προσφέρει η Λογοτεχνία ειδικά σήμερα.
Σήμερα η ελληνική κοινωνία πάσχει καθολικά, ανήμπορη να δεχτεί το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας νέας, απόλυτα υποβαθμισμένης σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Και είναι σίγουρο ότι, όπως έχει συμβεί και σε παλαιότερες εποχές, όταν καταφέρει να ξεπεράσει το αρχικό σοκ που της προκάλεσε η διάψευση, τότε θα στραφεί να ζητήσει ελπίδα από τις πνευματικές φυσιογνωμίες, εκείνες που θα είναι ικανές να εμπνεύσουν ξανά τη χαμένη αίσθηση ότι υπάρχει πολιτισμός σ’ αυτόν τον τόπο και μοιραία θα επανατοποθετήσει τα πράγματα, αναζητώντας νέες μορφές κοινωνικής και πολιτισμικής ταυτότητας. Η λογοτεχνία οφείλει να δείξει ότι ο ελεύθερος στοχασμός, εκείνος ο στοχασμός που αναπτύσσεται δυναμικά, παιδαγωγικά και προπαντός με συναίσθηση ευθύνης, μπορεί να γίνει ένα ελεύθερο έδαφος στο οποίο οι ηθικές αξίες μιας ολόκληρης κοινωνίας θα μπορούν τόσο να αναχθούν σε πρωταρχικό μέλημα όσο και να προστατευθούν. Οφείλει, όπως διαχρονικά συνέβαινε να ταχθεί στην υπηρεσία της κοινωνικής της αποστολής και να γίνει το πνευματικό αντιστύλι των ανθρώπων.

7.Σκεφτήκατε ποτέ να εγκαταλείψετε την έκδοση βιβλίων σας και αν ναι γιατί!
Αντιλαμβάνομαι το γράψιμο ως ένα είδος εσωτερικού ρυθμού της ζωής που εξελίσσεται παράλληλα και αλληλένδετα με την πραγματική. Η ελευθερία που αυτός ο ρυθμός υπαγορεύει οδηγεί σε έναν κόσμο, μυστικά υπαρκτό και συχνά αθέατο και το μυθιστόρημα αποτελεί το δικό μου τρόπο να εισβάλλω σ’ αυτόν. Ο Μπόρχες έλεγε ότι: «Το γράψιμο δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κατευθυνόμενο όνειρο». Υπό αυτή την έννοια δεν θα μπορούσα ποτέ να σταματήσω να ονειρεύομαι, εκτός από τότε που θα καταλάβω ότι τα όνειρά μου δεν έχουν τίποτε πια να πουν.

8.Ποιο από τα βιβλία που έχετε διαβάσει θα θέλατε να το είχατε γράψει εσείς και γιατί;
Έχω την αίσθηση ότι κάθε βιβλίο που γράφεται μας αρέσει και είναι μοναδικό επειδή ο συγκεκριμένος συγγραφέας το αναδεικνύει με το δικό του τρόπο. Δεν είναι εύκολο για τον καθένα να διαμορφώσει ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα κι ύστερα να πλάσει το ύφος και την πλοκή μιας ιστορίας. Πολλά βιβλία έχω θαυμάσει γατί είναι μοναδικά αλλά δεν ξέρω πως θα ήταν αν κάποιος άλλος είχε ασχοληθεί μαζί τους. Άρα, επειδή κάθε θέμα περιμένει τον δικό του συγγραφέα δεν θα ήθελα να το έχω γράψει εγώ όσο κι αν το αποτέλεσμα είναι δελεαστικό. Απομένω με τη μαγεία που αφήνει το έργο έτσι όπως το δούλεψε ο συγγραφέας του.

9.Ο θάνατος έχει θέση στα συγγράμματά σας και πως οι ήρωες σας τον αντιμετωπίζουν;
Με γενναιότητα! Ορισμένοι μάλιστα τον έχουν επιλέξει ως το όχημα της προσωπικής τους διαφυγής. Πως θα μπορούσε άλλωστε να απέχει αφού είναι μέρος της ζωής!

10.Ένα σχόλιο για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα σήμερα…
Ολόκληρη η κοινωνία σήμερα κλυδωνίζεται μια και το ίδιο το πολιτικό σύστημα είναι η γενεσιουργός αιτία όλης αυτής της κρίσης. Όλα όσα βιώνουμε είναι απαράδεκτα και τραγικά. Βιώνουμε την πλήρη αποδόμηση όλων των κοινωνικών θεσμών και των πολιτικών δικαιωμάτων μας που απαιτήθηκαν δεκαετίες αγώνων για να κατακτηθούν και παράλληλα έχουμε οδηγηθεί στην πλήρη απαξίωση μας από τους κοινοτικούς εταίρους. Η επέμβαση «ξένων» εθνοσωτήρων έχει δημιουργήσει προστριβές και διφορούμενες απόψεις. Ελπίζω και εύχομαι η σημερινή κατάσταση να ξεπεραστεί γιατί πραγματικά οι κάτοικοι της χώρας του πολιτισμού, της δημοκρατίας και της φιλοσοφίας δεν αξίζουν τέτοια μεταχείριση.

11.Πως φαντάζεστε πως θα συνεχίσουμε, αν θέλουμε ένα καλύτερο αύριο;
Η γνώση που βοηθά στην ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας και η συνειδητοποίηση της ρίζας του προβλήματος είναι το κλειδί για την αντιμετώπισή του. Δεν ωφελεί να αποποιούμαστε τις ευθύνες μας. Αρκεί να κατανοήσουμε όλοι τα λάθη μας προκειμένου να ξεφύγουμε από τη μίζερη αλλά τόσο σοβαρή κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας τα τελευταία χρόνια.

ΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Η Χριστίνα, μια ελληνίδα αρχαιολόγος φεύγει σ’ ένα ταξίδι αυτογνωσίας που την οδηγεί στη μακρινή Ιαπωνία. Εκεί θα συναντηθεί με το προσωπικό της πεπρωμένο και μέσα από τα μάτια του Ιάπωνα φίλου της θα καταφέρει να δει πέρα από την επιφάνεια των πραγμάτων όπως εκείνος της υποδεικνύει. Η Χριστίνα ταυτίζει το ταξίδι αυτό με την αυτογνωσία και την ελευθερία με τη γνώση κι όταν πλέον επιστρέψει θα έχει βρει νέους δρόμους αισιοδοξίας για τη ζωή. Η Χριστίνα δεν διαλέγει τη φυγή για να απομακρυνθεί από ό,τι τη βασανίζει όπως αρχικά φαίνεται αλλά ως το όχημα που θα την οδηγήσει στο μοναχικό μονοπάτι μιας ιδιωτικής οδού όπως ο Ελύτης αναφέρει, η οποία θα την οδηγήσει σε προσωπικές της αλήθειες. Η ιστορία της Χριστίνας και της μεγάλης της φιλίας με τον Τοσίο είναι βασισμένη σε αληθινούς χαρακτήρες, ο Τοσίο είναι έτσι όπως ακριβώς περιγράφεται στο βιβλίο, ένας άνθρωπος δηλαδή που έχει κάνει οίστρο της ζωής του τη φιλοσοφία αλλά και τη φιλία και γι αυτό είναι τόσο διαφορετικός.

Σχόλια

Ο χρήστης Dennis Kontarinis είπε…
Καλησπέρα σας από την Νέα Υόρκη.
Πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο σας.
Κρίμα που η απόσταση δεν μου δίνει την ευκαιρία να το προμηθευτώ.
Σας προσκαλώ να περάσετε από το δικό μου σπιτικό. http://eftanhsa.blogspot.com
Να είστε καλά.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές από τον Δημήτρη Κώτσο

ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΕΙΣ ΤΑΝ ΠΟΛΙΝ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ