Τέσυ Μπάιλα

Στις προθήκες των βιβλιοπωλείων http://www.e-pieria.gr/news-2/culturenews/7242-ouisky-ble-tis-tesys-baila-ekdoseis-psyxogios Προτείνει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη «Ουίσκυ μπλε» της Τέσυς Μπάιλα, Εκδόσεις Ψυχογιός. «Αχ! Η ξενιτιά το χαίρεται Τζιβαέρι μου Το μοσχολούλουδο μου σιγανά και ταπεινά Αχ! Εγώ ήμουνα που το ‘στειλα Τζιβαέρι μου Με θέλημα δικό μου σιγανά πατώ στη γη Αχ! Πανάθεμά σε ξενιτιά Τζιβαέρι μου Εσέ και το καλό σου σιγανά και ταπεινά» Το «Τζιβαέρι» μου ήρθε στο νου και η μουσική του είχε απλωθεί στη ψυχή μου όταν άρχισα να ξεφυλλίζω το «Ουίσκυ Μπλε» της Τέσυς Μπάιλα από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Ένας ύμνος για το μαγικό κόσμο της θάλασσας τα λόγια του καπετάν Βαγγέλη «Ότι και να γίνει, ότι και να χάσεις στη ζωή, όσο και να πονέσεις, η θάλασσα είναι πάντα εκεί. Και ξέρει να σου μιλά με τα κύματά της, να ακούει το παράπονό σου, να το παίρνει με τους αφρούς της μακριά, να σ΄ αλαφρώνει την ψυχή από τα βάρη της». Με τη Τέσυ Μπάιλα έχουμε μια κοινή αγάπη τη θά...

Η Τέσυ Μπάιλα μιλά για το βιβλίο της «Ουίσκι Μπλε», μια μυθιστορηματική οπτική στον αγώνα του Έλληνα του 20ού αιώνα για την επιβίωση (εκδόσεις Ψυχογιός). Τι συνέβαινε στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου και τι αντιμετώπιζαν οι Έλληνες μετανάστες; Ποιος ο ρόλος της μητέρας του ήρωά της, αλλά και της Ελληνίδας μητέρας εκείνης της περιόδου; Πόσο οι σημερινές συνθήκες στην Ελλάδα της Κρίσης μοιάζουν με της εποχής εκείνης. Έχοντας κάνει σπουδές και εκθέσεις φωτογραφίας εξηγεί τη συνάφεια των Τεχνών, αλλά και πόσο η διάδοσή τους σχετίζεται με την εποχή του διαδικτύου. http://e-thessalia.gr/tesi-mpaila-i-istoria-epanalamvanete-alla-distichos-logo-anikanotitas-na-paroume-mathimata-th/ «Ουίσκι μπλε» ο τίτλος του βιβλίου σας. Είναι η εξιστόρηση της ζωής ενός σύγχρονου Οδυσσέα, του Μιχάλη.Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια; Το «Ουίσκι μπλε» είναι μια μυθιστορηματική οπτικήστον αγώνα του Έλληνα του 20ου αιώνα για επιβίωση, στη σχέση του Έλληνα με τη ναυτοσύνη και τη μετανάστευση και εν τέλ...

Και μόνο βλέποντας το εξώφυλλο του βιβλίου, ήξερα πως θα με παρασύρει. Ακούγοντας τους ομιλητές στην πρώτη παρουσίασή του σιγουρεύτηκα πως θα με ταξίδευε μακριά... Και τώρα που το διάβασα... Λυπάμαι που τελείωσε αυτό το όμορφο ταξίδι. Ένα γλυκόπικρο οδοιπορικό μαζί με τον ήρωα και την οικογένειά του, μία λογοτεχνική αλλά εντελώς ρεαλιστική γνωριμία με τον βασανισμένο Νεοέλληνα. Αίγυπτος, Σαντορίνη, Βέλγιο, Πειραιάς, Αμερική... Αγαπημένοι τόποι της πατρίδας μας που αναγκάστηκαν να παλέψουν με θεούς και δαίμονες. Αλλά και ξένα μέρη που έχουν ποτιστεί από τον ιδρώτα και το αίμα των αμέτρητων μεταναστών μας. Το "Ουίσκι Μπλε" σε μεθάει. Σε παρασύρει μαζί με τον ήρωά του και σε αφήνει να αιωρείσαι ανάμεσα στη νοσταλγία και την ελπίδα, στην καταστροφή και την ομορφιά, στον ξεριζωμό και την παλιννόστηση... Αιωρείσαι, μεθυσμένος από ένα γλυκό μπλε. Το περήφανο μπλε της Ελλάδας... Το σαρωτικό μπλε του πάθους... Το τρυφερό μπλε της αγάπης... Το μοναδικό μπλε της Τέσυς... Συγχαρητήρια...

Το μεγάλο σύνορο του Έλληνα Από σύνορο σε σύνορο – από πόλη σε μια άλλη – από ένα δωμάτιο στο πλησιέστερό του – μα, και από μια σκέψη στην ακόλουθη της, το μόνο της ζωής ταξείδιον φέρει την υπόμνηση μιας περιπέτειας που μπορεί να μην έχει κατάληξη. Το ομηρικό νόστιμον ήμαρ είναι μια δυνητική εκδοχή, δεν είναι η τελική και ούτε απαραίτητα η αρμόζουσα. Η καβαφική ενσάρκωση μιλάει για το ταξίδι και όχι για τον προορισμό, η ιστορική ερμηνεία δηλοί πως οι Έλληνες πάντα φεύγουν για κάπου: για να βρουν το Χρυσόμαλλον δέρας, για να προσυπογράψουν μια Μεγάλη Ιδέα, για να γευτούν τα κλέη μιας μακεδονικής αυτοκρατορίας, αλλά φεύγουν και γιατί η πατρίδα τους αγαπάει αλλά και τους πνίγει, αφού πρώτα τους έχει πληγώσει καίρια. Ή, άλλως πως, όταν τους πνίγει καμώνεται πως τους αγαπάει. Απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που έφυγαν και δεν γύρισαν ποτέ. Που έφυγαν πριν καν φύγουν και που δεν έφυγαν ποτέ, αλλά ήταν πάντοτε φευγάτοι. Ακροθιγώς και δίχως διάθεση να εντρυφήσω στα μύχια του ελληνικού καρυό...