Τέσυ Μπάιλα

«Κάποτε, σε πολύ μακρινούς καιρούς βέβαια, από τη Σφακτηρία δε θα μείνουν παρά ελάχιστοι ύφαλοι κι οι άνεμοι του Ιονίου θα μπουκάρουν αδέσμευτοι στο λιμάνι του Ναβαρίνου, που είναι σήμερα σαν ειδυλλιακή λίμνη, ακύμαντη κι ασυλλόγιστη. Όσο υπάρχει, ας χαρούμε όχι μονάχα την καταπληκτική της αγριότητα, μα και την ιδιόρρυθμη ομορφιά της». Ι.Μ.ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Υπάρχουν μερικές φορές στη ζωή- ελάχιστες θα τολμούσα να πω- που συναντάς ένα τόπο που μπορεί να συνδυάζει ένα ιδιαίτερο φυσικό κάλλος και μια μοναδική, ωστόσο εξαιρετικής σημασίας, ιστορική παρουσία, τα ίχνη της οποίας χάνονται στα βάθη της μυθολογίας. Η Πύλος, μια όμορφη πολιτεία με έντονο το νησιωτικό ύφος, χτισμένη στα νότια παράλια της Μεσσηνίας, 50 μόλις χμ από την Καλαμάτα, αποτελεί ένα τέτοιο τόπο, ένα τόπο έρωτα για όλους όσοι την επισκέπτονται με αγνή καρδιά κι αφήνουν την ψυχή τους να δεθεί με την πέτρινη παρουσία της. Επειδή είναι αλήθεια ότι υπάρχει για όλους μας ένας τόπος που σταλάζει μέσα στην ψυχή μας έναν έρ...

«Όταν της θύμησης η πόρτα κλείσει, Ο αυγερινός θ’ ανατείλει Κι η λευκοφορεμένη κοπέλα Του νου τις χίμαιρες θ’ απολύσει». Μια λευκοφορεμένη κοπέλα για τον ποιητή Τίτο Μαρκόπουλο η Ποίηση και είναι αυτή που προκαλεί τα κινήματα ψυχής στη γραφή και δημιουργεί την αισθητική απόλαυση στον αναγνώστη. Ένα έργο τέχνης και μάλιστα ποιητικό δεν μπορεί παρά να είναι μια βαθιά, ενδόμυχη ομολογία, την οποία εκφράζει κανείς με τη μορφή μιας ανάμνησης, ενός γεγονότος ή μιας εμπειρίας. Καταλήγει ωστόσο πάντα αυτόνομο κι αυτή ακριβώς η αυτονομία είναι που δημιουργεί την απαραίτητη γοητεία του. Πέρα όμως από αυτό υπάρχει πάντα μια οργανωτική αρχή που διέπει το σύνολο του έργου κι αυτή στο συγκεκριμένο ποιητικό έργο αναμφίβολα είναι η φιλοσοφία και η μουσική, καθώς τα ποιήματα βρίθουν μιας άλλοτε κρυμμένης κι άλλοτε φανερής μουσικότητας που δίνει στο ποίημα έναν εσωτερικό ρυθμό. Ο Τίτος Μαρκόπουλος, ορμώμενος από την ελληνική ποιητική και φιλοσοφική παράδοση, διαμορφώνει ένα ποιητικό χώρο...

Την ελάχιστη στιγμή που αρκεί να ανοίξει ο φωτοφράχτης μιας φωτογραφικής μηχανής, για να καταγράψει το φως μια εικόνα και να τη μετατρέψει σε παγωμένη μνήμη, η φωτογραφία γίνεται ένας μοναδικός τρόπος εξωτερίκευσης αισθημάτων και συγκινήσεων. Επειδή η φωτογραφία ως τέχνη και όχι ως ένα μέσο φευγαλέων και τυχαίων αντικατοπτρισμών, είναι η ίδια η στιγμή μιας αποτυπωμένης απουσίας. Καθώς ποτέ ξανά μια εικόνα δεν θα επαναληφθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ή φωτισμό κι έτσι παραμένει καταδικασμένη σε μια χάρτινη ακινησία έκτοτε και για πάντα. Ο φωτογράφος καλείται να γίνει ο μύστης μιας μαγικής τέχνης με στόχο την τυχαία αποκάλυψη της ομορφιάς, την ακαριαία σύλληψη ενός στιγμιότυπου, εκφράζοντας όλο τον εκλεπτυσμό των συναισθημάτων του και μετατρέποντας τη φωτογραφική του μηχανή σε πλούσιο καλλιτεχνικό όργανο. Κάπως έτσι λειτουργούν οι φωτογράφοι, όταν θέλουν να αποτυπώσουν τη δημιουργία οπτικής εικόνας και σύνθεσης με έναν τρόπο ιδιαίτερο, με μια ποιητική διάθεση θέασης των πρ...

Με πολλή χαρά θα σας περιμένω την Τρίτη 15 Ιουνίου και ώρα 8.30μ.μ. στο βιβλιοχώρο ΕΝΑΣΤΡΟΝ, ΣΟΛΩΝΟΣ 101 ΑΘΗΝΑ, στα εγκαίνια της 2ης ατομικής μου έκθεσης φωτογραφίας με τίτλο ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ. Για τη φωτογραφία θα μιλήσει ο γνωστός φωτογράφος κ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΑΛΙΑΝΗΣ