Τέσυ Μπάιλα

  Η Τέσυ Μπάιλα κατάγεται από τη Σαντορίνη, αλλά γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Ιστορία του ελληνικού πολιτισμού και Μετάφραση λογοτεχνίας. Ασχολείται με τη φωτογραφία και ατομικές εκθέσεις της έχουν φιλοξενηθεί στο Πανεπιστήμιο Gakugei της Ιαπωνίας, αλλά και στην Αθήνα. Έχει γράψει έξι μυθιστορήματα και είναι συντάκτρια του λογοτεχνικού περιοδικού   Κλεψύδρα . Παράλληλα, δημοσιεύει δοκίμια σε εφημερίδες και περιοδικά και είναι αρχισυντάκτρια του Literature.gr. Το τελευταίο της μυθιστόρημα,   Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές , που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, έδωσε την αφορμή για τη συζήτησή μας.   Κάθε φορά που διαβάζω βιβλίο σας, αισθάνομαι ότι δεν αφήνετε τίποτα στην τύχη. Πόση έρευνα χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί το νέο σας πόνημα,  Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές;  Το εξώφυλλο, σημειωτέον, είναι πίνακας του Κλοντ Μονέ. Και ο τίτλος σας ποιητικός – ποια η σημασία του; Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια. Η αλήθεια είναι ότι τόσο εγώ όσο ...

“Στο παιχνίδι με τις σκιές αναζητούμε τη διαύγεια του φωτός” Φωτογραφία: Θάλεια Κουνούνη “ Συμβαίνει καμιά φορά ο ήλιος να λάμπει, κι όμως να ξεκινά η βροχή. Παλεύει κι ο ουρανός να ισορροπήσει τη μοίρα του, όπως κι ο άνθρωπος. Μια σιγαλή, ποτιστική βροχή άρχισε να ραντίζει τα πάντα ολόγυρα του. Ακατάπαυστα, αλλά ψιθυριστά. Ο Ανέστης δεν κουνήθηκε από τη θέση του. Του άρεσε να την ακούει και να νιώθει την ανοιξιάτικη θερμοκρασία της υγρής τρυφηλότητάς της στο σώμα του. Γύρω του όλα έσταζαν διακριτικά και μόνο οι τρίλιες των βρεγμένων πουλιών διέκοπταν τον ήχο της θάλασσας. Τα δέντρα άρχιζαν να στάζουν, όπως τα μαλλιά του Ανέστη. Ένιωθε πως ήταν κι αυτός ένα δέντρο, με σκαμμένες βαθιά στο πατρογονικό χώμα τις ρίζες του, και ξεπλένονταν από την τρυφερή βροχή. Αφέθηκε σε μια άηχη συνομιλία μαζί της. Κάθε της στάλα ηχούσε σαν λέξη στα αυτιά του. Σαγήνη, σιγή, σήψη, σκιές, ψιθυρισμοί…κι ύστερα σιωπή. Πάλι και πάλι. Σαγήνη, σιγή, σήψη, σκιές, ψιθυρισμοί…κι ύστερα σιωπή. Ο ήχος της βροχής στο...

Το μυθιστόρημα Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές είναι ένα βιβλίο που διατρέχει τη ζωή του πρωταγωνιστή, του Ανέστη, από τη γέννηση μέχρι τον θάνατό του. Η μέρα της γέννησής του αποδεικνύεται σημαδιακή. Τότε, τον Αύγουστο του 1898, διαδραματίστηκε ένα από τα πιο τραγικά γεγονότα στη σύγχρονη ιστορία της Κρήτης, η μεγάλη σφαγή στο Ηράκλειο. Ο παππούς Λεωνίδας θα τον μυήσει στη ζωή και παράλληλα θα αρχίσει αυτοδίδακτος να μαθαίνει τα μυστικά της ζωγραφικής. Αργότερα θα μεταβεί στον Πειραιά και θα φοιτήσει στη Σχολή Καλών Τεχνών. Υπό την έννοια αυτή, το βιβλίο είναι εν μέρει ένα Bildungsroman, δηλαδή βιβλίο διάπλασης ή μαθητείας. Και επιπλέον ένα Künstlerroman, μυθιστόρημα διάπλασης του καλλιτέχνη. Όμως, η γέννηση του Ανέστη εμπεριέχει ταυτόχρονα και την προσωπική του τραγωδία. Η μάνα του πέθανε στη γέννα. Η μοίρα του μοιάζει σφραγισμένη και προδιαγεγραμμένη. Ο πατέρας του, ξημεροβραδιάζεται σε κακόφημα μέρη και επιστρέφει στο σπίτι μεθυσμένος (σε μια τέτοια περίπτωση, την ώρα της γέννησης τ...

« Πήρε μια βαθιά ανάσα και κοίταξε γύρω του. Η φύση απολάμβανε τη δροσιά της βροχής. Αν με μια λέξη του ζητούσε κανείς να προσδιορίσει τι ένιωθε εκείνη την στιγμή, ο Ανέστης μόνο τη λέξη «σαγήνη» θα απαντούσε. Την ίδια πυρετική σαγήνη που του είχε προκαλέσει η Ισιδώρα τότε, όταν ήταν ακόμα παιδί. Και μετά σιγή. Μέσα της είχαν πνίξει ό,τι είχαν νιώσει οι δυο αυτοί άνθρωποι. Μια σιγή εκκωφαντική, που επέμενε τόσα χρόνια να του υπαγορεύει μια απροσδιόριστη αίσθηση νοσταλγίας για όλα όσα δεν έζησαν –ή καλύτερα όλα όσα αρνήθηκαν να ζήσουν, βαθιά προσηλωμένοι σε μια εύθραυστη ηθική ». Το τελευταίο βιβλίο της Τέσυς Μπάιλα «Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές» θα μπορούσε να συνοψιστεί πάνω στο απόφθεγμα του Σιμωνίδη του Κείου «Την μεν ζωγραφίαν ποίησιν σιωπώσαν, την δε ποίησιν ζωγραφίαν λαλούσαν», δηλαδή η ζωγραφική είναι ποίηση που σωπαίνει και η ποίηση είναι ζωγραφική που μιλάει. Ίσως ξενίζει αυτός ο συνειρμός για ένα μυθιστόρημα με ιστορικό-κοινωνικό περίβλημα. Ένα μυθιστόρημα, που ενώ έχει τη...