ΔΕΡΜΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΑΛΑΤΙ του ΠΕΡΙΚΛΗ ΓΡΙΒΑ

Ένα καλό διήγημα, έλεγε ο ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΥ, πρέπει να είναι σαν ένα παγόβουνο: Το τμήμα του που φαίνεται να είναι πάντα μικρότερο απ’ αυτό που μένει αόρατο κάτω απ’ το νερό και προσδίδει ένταση, μύστήριο, δύναμη και νόημα στο τμήμα του εκείνο που πλέει στην επιφάνεια. Στο βιβλίο του ΠΕΡΙΚΛΗ ΓΡΙΒΑ που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τον τίτλο ΔΕΡΜΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΑΛΑΤΙ από τις εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ , τόσο το ορατό τμήμα του παγόβουνου, όσο και το αόρατο είναι γεμάτα ένταση, δύναμη και και νόημα. Πρόκειται για τρία διηγήματα, συγκεντρωμένα σ’ ένα μικρό αλλά τόσο καλαίσθητο βιβλίο. Συγγραφέας του ένας ταλαντούχος, νέος άνθρωπος, ο οποίος φιλοδοξεί και καταφέρνει με την πρώτη του αυτή δουλειά να τραβήξει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και να τον καθηλώσει μέσα στις σελίδες του. Τρία διηγήματα με κεντρικό συνδετικό ιστό τη γυναίκα. Τρεις γυναίκες πρωταγωνιστούν, τόσο διαφορετικές μεταξύ τους με κοινό χαρακτηριστικό τη γυναικεία μοίρα. Τη μοίρα του πάθους και του λάθους, του πόνου και της απ...