Τέσυ Μπάιλα

Φωτογραφία: Άγγελος Πετρουλάκης Ο πόλεμος κόβει τις κλωστές  που συγκρατούν τη ζωή μας.  Εμείς γινόμαστε μαριονέτες στα χέρια του.  Και μάθαμε να βλέπουμε τις κινήσεις της μαριονέτας, αλλά δεν μπορούμε να δούμε ποια χέρια  κρατούν τα σχοινιά και τις ρυθμίζουν… γράφει ο   Άγγελος Πετρουλάκης Ο κόσμος τού μυθιστορήματος ενίοτε αντιγράφει τη ζωή, αλλά συχνά και η ζωή αντιγράφει πολλές από τις πτυχές του. Όταν ο συγγραφέας δίνει στη μυθοπλασία όλα τα δομικά στοιχεία τού ρεαλισμού, όπως η Τέσυ Μπάιλα στο τελευταίο της μυθιστόρημα «Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές», τότε το οικοδόμημα γίνεται στέρεο και, όπως στην περίπτωση της Μπάιλα, ιδιαίτερα γοητευτικό. Ένα μυθιστόρημα που εξελίσσεται σε τρία επίπεδα: στην Αμμουδάρα, μια ακτή τής Κρήτης, στον Πειραιά και στο μέτωπο της Μακεδονίας κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πίσω από την Αμμουδάρα, στο φόντο, το Ηράκλειο και τα Χανιά, με τη συγγραφέα να δίνει με πειστικές πινελιές σημαντικά ψήγματα των δραματικών γεγονότων που προηγήθηκαν τη

Φωτογραφια: Θάλεια Κουνούνη Η αγαπημένη φίλη και συγγραφέας Θάλεια Κουνούνη γράφει για ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΕΠΑΙΖΕ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ "Όταν δεν μπορείς να σώσεις τον άνθρωπο, σώζεις τη μνήμη. Ακινητείς τις σκιές που αφήνει πίσω της η οδύνη του σε ένα λευκό πανί και αφήνεις τις επόμενες γενιές να κρίνουν τους πρωταγωνιστές της Ιστορίας. Η ζωή στα χαρακώματα, ο θάνατος πίσω από τοίχους μοναξιάς. Αυτοί που κυνηγούν την ευτυχία μέσα από μαύρους ουρανούς κι αυτοί που διώχνουν την αγάπη που είναι δίπλα τους, γιατί δεν αντέχουν τις σκιές που γεννά το φως της. Αντιφάσεις. Ρεαλισμού και παγιδευμένης ελπίδας. Κι ο φόβος ως μια τεράστια σκιά από πάνω τους, μέσα τους, παντού! Χανόμαστε στην ομορφιά που ξεχύνεται από τον πίνακα του Μονέ και μετά ανοίγουμε το βιβλίο. Μέσα από τη γραφή και την τέχνη της Τέσυ Μπάιλα , ο καθένας με τον δικό του τρόπο, ανακαλύπτουμε τι έχει τη δύναμη να παλέψει μ’ αυτή τη σκιά και να την κάνει σύμμαχό της. Για τη ζωή. Και για τον άνθρωπο".