Τέσυ Μπάιλα

Δυο χρόνια μετά το ΜΥΣΤΙΚΟ ΗΤΑΝ Η ΖΑΧΑΡΗ, που αγαπήθηκε τόσο, η Τέσυ Μπάιλα επανέρχεται με μια δυνατή κοινωνική ιστορία: Κύριο πρόσωπο του βιβλίου είναι ο Μιχάλης γιος του Καπετάν-Βαγγέλη και της Βιργινίας που ξεκίνησε τη ζωή του στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου. Η ζωή του κυλούσε μέσα στη γοητευτική νωχέλεια του ανατολίτικου τοπίου, και την οικογενειακή θαλπωρή, ώσπου μια αναπάντεχη απώλεια αναγκάζει την οικογένεια να επαναπατριστεί στη Σαντορίνη. Στο νησί ο Μιχάλης θα γνωρίσει την αληθινή φιλία στο πρόσωπο του Αρτέμη. Τα μετέπειτα χρόνια του Μιχάλη θα στιγματιστούν από τη φτώχεια και τον αγώνα της επιβίωσης. Έτσι θα οδηγηθεί στον Πειραιά κι από εκεί στην κόλαση των βελγικών ανθρακωρυχείων, ακολουθώντας τη μοναχική πορεία του μετανάστη. Εκεί ο νεαρός Μιχάλης θα ανδρωθεί, γνωρίζοντας τη συντροφικότητα και την πικρή γεύση της κοινωνικής αδικίας κάτω από το πέπλο του θανάτου, που βάφει τη ζωή του με το μαύρο του κάρβουνου-και κλείνει τον κύκλο αυτόν με μια ακόμη απώλεια. Ωριμότερος θα

Ευχαριστώ πολύ τον Βασίλη Μόσχη για την τόσο ουσιαστική κριτική του για το:"Ουίσκι μπλε" ”Ανήφορος όλη η ζωή μας τελικά θα είναι. Ανήφορος κακοτράχαλος… Και μήπως τι άλλο θα μπορούσε να είναι;” Με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι στο μυθιστόρημά της Τέσυς Μπάιλα “Ουίσκι Μπλε” οι ήρωες είναι οι απλοί άνθρωποι, άνθρωποι του μεροκάματου, οι κυνηγοί της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή, οι άνθρωποι που συνεχίζουν να κουβαλούν τα όνειρά τους ακουμπώντας τα στην καθημερινή τους δυστυχία. Το να γράφεις ιστορία δεν είναι μόνο η αναδίπλωση των γεγονότων, πραγματικών η μη, όπως τα περιγράφει ένας “επαγγελματίας” ιστορικός, σε ένα εγχειρίδιο, σε μια εφημερίδα, σε έναν τόμο. Η πραγματική ιστορία μιας χώρας είναι όπως την βίωσε ο απλός άνθρωπος, μέσα στην καθημερινότητά του, μέσα στις προσπάθειες και τις αγωνίες του, στα όνειρα του, στις χαμένες ζωές, στα κουρασμένα βήματα ενός ήρωα της ζωής, όποιου ήρωα, που ανασαίνει δίπλα σε παράγκες, σε χαμόγελα, και παράθυρα με πολύχρωμα γεράνι

Ο Δημήτρης Στεφανάκης γράφει στην Athens Voice για το "Ουίσκι μπλε" Τούτη τη φορά καλειδοσκοπεί τη μεγάλη Ελλάδα, την Ελλάδα της διασποράς. Η Κρήτη γίνεται Πορτ-Σάιντ και από τον Πειραιά και τη Σαντορίνη η δράση επεκτείνεται μέχρι τη Νέα Υόρκη και τα ανθρακωρυχεία του Βελγίου. Άνθρωποι και γεγονότα στροβιλίζονται γύρω από τον ολοκληρωτικό πρωταγωνιστή τους, τον Μιχάλη, αυτό τον σύγχρονο Οδυσσέα με το πάθος της περιπέτειας. Η θαλασσινή ψυχή του ανατροφοδοτείται από το γαλάζιο στοιχείο αλλά και από την πεποίθηση πως τα δικά του σύνορα μόνο ο ίδιος μπορεί να τα θέσει – σύνορα στον έρωτα, στο όνειρο, στην πατρίδα του αλλά και στους ανθρώπους της. Τα μεγάλα λιμάνια, η φτώχεια αλλά και η ζεστασιά του μεσογειακού κόσμου, τα γκρίζα τοπία της βόρειας Ευρώπης και οι σκληρές μνήμες από κάθε σταθμό της ζωής του, τον ακολουθούν μέχρι την τελευταία σελίδα, όπου σοφά η συγγραφέας δεν συμβιβάζεται με την εύκολη λύση ενός τέλους. Η Τέσυ Μπάιλα αφήνει ανοιχτό παράθυρο στη φαντασία μας, πρ

Η συγγραφέας Αφροδίτη Βακάλη γράφει για το "Ουίσκι μπλε" και την ευχαριστώ πολύ γι αυτή την τόσο κολακευτική προσέγγισή της. ΟΥΙΣΚΙ ΜΠΛΕ, η αίσθηση αυτή της ελευθερίας που νιώθει κάθε ναυτικός μονάχα πάνω στο καράβι του και το ουίσκι, η συντροφιά και η παρηγοριά του, τις μέρες και τις νύχτες των ατέλειωτων ταξιδιών. Κυριολεκτικός και ταυτόχρονα αλληγορικός ο υπέροχος αυτός τίτλος του νέου βιβλίου της Τέσυ Μπάιλα, μέσα στο οποίο παρακολουθούμε με αμείωτο ενδιαφέρον τα ταξίδια του πρωταγωνιστή της, Μιχάλη, στη ζωή και στην απέραντη, μεθυστική θάλασσα. Η λαχτάρα κι ο πόνος μαζί ! Συμπορεύονται χέρι με χέρι στον αγώνα που κάνει η μεταπολεμική Ελλάδα να χορτάσει την πείνα της, να ορθοποδήσει, να προχωρήσει μπροστά. Μια μυθιστορηματική ματιά στην ιστορία της χώρας μας κατά τον προηγούμενο αιώνα και μέσα από την προσωπική «οδύσσεια» του Μιχάλη, βλέπουμε τις περιπέτειες μια ολόκληρης γενιάς που αγωνίζεται να σταθεί στα πόδια της. Δίπλα στον πρωταγωνιστή της, τοποθετεί η συγγραφέ

Της  Τζένης Μανάκη : Με την δική μου ματιά Το '' Ουίσκι μπλε'' της Τέσυς Μπάιλα έχει κάτι από την αύρα των μεγάλων σύγχρονων δραματουργών του θέάτρου , όπου κυριαρχεί ο θάνατος , ο χρόνος που κυλάει σε βάρος των βασανισμένων υπάρξεων των ηρώων , των οποίων οι ελπίδες ματαιώνονται , μόνο που εδώ, δεν υποτάσσονται σ΄αυτή την ματαίωση , αναγεννώνται για να συνεχίσουν τον κύκλο μιας νέας πορείας μέσα στον χρόνο. Η συγγραφέας μέσα από την κινηματογραφική περιγραφή ρεαλιστικών , σκληρών μερικές φορές εικόνων αφήνει να ξεχυθεί ο γνωστός λυρισμός της , σαν μελωδία μελαγχολικής μουσικής που γλυκαίνει την ψυχή του αναγνώστη . Ο ουρανός, η θάλασσα, κυρίως η θάλασσα , το καράβι , η ταξιδιάρικη ελληνική ψυχή , που αναγκάζεται ν΄απαρνηθεί την ομορφιά του τόπου της , να βυθιστεί στην μαυρίλα της μίνας της Μαρσινέλ , να γευτεί ακόμη κι εκεί την ζεστασιά της φιλίας, να καταπνίξει τον ασίγαστο πόθο για έναν έρωτα που θα εμπόδιζε τον νόστο , να δεθεί με μια αληθινή αγάπη , να δαμ

Ένας σύγχρονος Οδυσσέας που περιπλανιέται από το Πορτ Σάιντ ως την Σαντορίνη και τον Πειραιά των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων είναι ο ήρωας του νέου βιβλίου της Τέσυς Μπάιλα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Στο διάβα του δεν θα συναντήσει μόνο θάλασσες και λιμάνια, αλλά και περιέργους συντρόφους, τη δική του Πηνελόπη, θα βρεθεί στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου και τις αποβάθρες του λιμανιού της Νέας Υόρκης κουβαλώντας όμως πάντα ως σανίδα σωτηρίας την ελληνική ψυχή του, που αντιστέκεται στα χτυπήματα της ζωής και το έπος της φτώχειας. Public cafe στον 5ο όροφο του Public Συντάγματος τη Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014, 21.00. Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Δημήτρης Στεφανάκης, συγγραφέας και Νίκος Βατόπουλος, δημοσιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας. Αποσπάσματα θα διαβάσει η συγγραφέας και μεταφράστρια Κώστια Κοντολέων.

Τα πρώτα λόγια για το βιβλίο γράφτηκαν από την Λότη Πέτροβιτς και την ευχαριστώ ιδιαίτερα! http://lotypetrovits.blogspot.gr/2014/10/blog-post.html Το νέο βιβλίο της Τέσυς Μπάιλα Ουίσκι μπλε είναι ένα μυθιστόρημα-περιδέραιο καμωμένο από ιστορίες, που σαν πέτρες περίτεχνα δουλεμένες από βάσανα, πίκρες και περιπέτειες, δένονται μεταξύ τους και στολίζουν τον λαιμό της πολύπαθης νεότερης Ελλάδας. Κάθε πέτρα έχει τη δική της αξία, προέρχεται από ξεχωριστό σκληρό υλικό, κουβαλάει τις δικές της γλυκόπικρες μνήμες – ξεριζωμούς και προσφυγιές, ξενιτεμούς κι επαναπατρισμούς, κοινωνικές ανισότητες, αδικίες, ανέχεια, ορφάνια, αλλά και φιλία, ανθρωπιά, αλληλεγγύη, έρωτες και οικογενειακή ζεστασιά, στοιχεία που τα πλαισιώνουν τοπικοί γλωσσικοί ιδιωματισμοί, ήθη και έθιμα. Κι όλα μαζί φανερώνουν ολοζώντανα και γλαφυρά τα όσα βίωσαν οι ΄Ελληνες, στον εικοστό αιώνα κυρίως, μέσα κι έξω από την πατρίδα τους στην προσπάθεια να ξεφύγουν από τη φτώχεια και τη μιζέρια, στον αγώνα τους για μια κα

Ο σύγχρονος Οδυσσέας ονομάζεται Μιχάλης, γιος της Βιργινίας και του καπετάν Βαγγέλη. Το οδοιπορικό του ξεκινά από το Πορτ Σάιντ κι η ανάγκη τον φέρνει στη Σαντορίνη και τον Πειραιά των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων. Ακολουθώντας το όνειρο για μια καλύτερη ζωή θα δοκιμαστεί στα ανθρακωρυχεία της πόλης Μαρσινέλ στο Βέλγιο και στις αποβάθρες του λιμανιού της Νέας Υόρκης, προτού αποδεχτεί αμετάκλητα τη θαλασσινή του μοίρα. Θα αναζητήσει τη δική του Πηνελόπη στο πρόσωπο της Εριέττας, θα συνοδοιπορήσει με παράξενους συντρόφους όπως ο Αρτέμης και ο Αποστόλης, θα δει να ανοίγουν και να κλείνουν κύκλοι ζωής στη μεγάλη σκηνή του κόσμου Σε αυτό το έπος της φτώχιας και του καθημερινού αγώνα πρωταγωνιστεί η ελληνική ψυχή ζυμωμένη με τη θάλασσα στη θέα της οποίας ο απλός άνθρωπος βρίσκει ξανά τη δύναμη να ονειρεύεται. Το «Ουίσκι μπλε» είναι μια μυθιστορηματική ματιά στον αιώνα που αφήσαμε πίσω μας, στις μικρές και μεγάλες στιγμές που συνθέτουν την οδύσσεια ενός νεοέλληνα. http://www.psichogios.gr/

Λίγες μέρες πριν την έκδοση του τέταρτου βιβλίου μου με τίτλο Ουίσκι Μπλε από τις εκδόσεις Ψυχογιός το πρώτο μου βιβλίο Το πορτρέτο της σιωπής που επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έναστρον επανέρχεται στο προσκήνιο διεκδικώντας με την επανέκδοσή του αυτή τη ζωή που δεν έζησε. Ευχαριστώ πολύ τον Πάνο Τουρλή για τούτη την προσέγγισή του. Πηγή: http://www.captainbook.gr/article/9850 Όταν αντικρίζεις μια βυζαντινή εικόνα σε μια εκκλησία νιώθεις δέος και γονατίζεις μπροστά της. Σε παρασύρουν η μυσταγωγία του χώρου, το γλυκό βλέμμα του απεικονιζόμενου προσώπου, η αύρα και η άλως ενός υπερφυσικού επέκεινα. Γονατίζεις και προσεύχεσαι, γλυκαίνει η ψυχή σου, κάποτε δακρύζεις κιόλας. Δεν είναι τόσο η τέχνη του αγιογράφου ούτε το πρόσωπο που απεικονίζεται, όσο η δύναμη που αντλείς από μέσα σου, η ανάγκη να ακουμπήσεις κάπου το βλέμμα σου και την ψυχή σου, γι' αυτό και γονατίζεις, έμπλεως δέους για την ιερή ατμόσφαιρα. Αυτά τα συναισθήματα μου γεννήθηκαν όταν διάβασα και το βιβλίο «Τ

Με ευωδιά βασιλικού «Το μυστικό ήταν η ζάχαρη» της Τέσυς Μπάιλα είναι από τα βιβλία εκείνα που λαχταρά η ψυχή να διαβάσει. Αναδίνει μια ατμόσφαιρα αλλοτινής εποχής, παντοτινά χαμένης, πλημμυρισμένης από ευωδιά βασιλικού. Από τις πρώτες αράδες η αφήγηση παρασύρει τον αναγνώστη κάνοντάς τον κοινωνό της ιστορίας. Χωρίς φανφάρες και στολίσματα, χωρίς συναισθηματισμούς και γλυκανάλατες περιγραφές, παρουσιάζει την αλήθεια των πραγμάτων όπως είναι και βγάζει πηγαία συγκίνηση. Πώς είναι δυνατόν να μη δακρύσει κάποιος ακολουθώντας κατά πόδας την Κωσταντάκαινα στην άθλια καθημερινότητα της κατοχικής Κρήτης, τότε που ο φόβος και ο θάνατος ήταν μόνιμοι σύντροφοι των ανθρώπων ή ακούγοντας από τα χείλη της Μαρίτσας τις φρικαλεότητες των Γερμανών στα στρατόπεδα του Άουσβιτς; Πληθώρα θεμάτων διατρέχει το μυθιστόρημα χωρίς να γίνεται ωστόσο κουραστικό. Με εγκιβωτισμούς ανοίγει νέα παράθυρα στην ιστορία, πάντα όμως επιστρέφει εκεί που μας έχει αφήσει. Στις αναδρομές συχνά έχουμε κυκλική αφήγηση

ΤΕΣΥ ΜΠΑΪΛΑ: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΗΤΑΝ Η ΖΑΧΑΡΗ κριτική της Ελένης Γκίκα  Εκτύπωση  Email http://diastixo.gr/kritikes/ellinikipezografia/2523-to-mistiko-itan-i-zaxari Κατηγορία:  ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ Δημοσιεύτηκε Πέμπτη, 08 Μαϊου 2014 12:31 στο diastixo.gr Οι συγγραφείς παλιάς κοπής ισχυρίζονται –και καλώς το ισχυρίζονται– ότι λογοτεχνία είναι οι ήρωες. Το πρώτο, το βασικό και το αναντικατάστατο συστατικό της. Ένας ήρωας με σώμα και αίμα μπορεί να σε πάει παντού. Το μόνο που οφείλεις εσύ να κάνεις καλά –δεν είναι φυσικά και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου– είναι να τονε πλάσεις. Να τον γεννήσεις, να τον παρατηρήσεις, να τον πονέσεις, να τον ελευθερώσεις να σ' οδηγήσει στη δική του πια ζωντανή ζωή ο ίδιος. Και στο σημείο ακριβώς που εκείνος ο ήρωας «σπάει τα δεσμά» του συγγραφέα του, αρχίζει να παίρνει αναπνοή η ιστορία. Η ιστορία που είναι ζωντανός οργανισμός, εάν δεν είναι, είναι δικό σου τεχνούργημα και του φαίνεται, τότε δεν είναι ιστορία. Και η Τέσυ Μπάιλα αυτό το κατόρθ

Ευχαριστώ πολύ την εφημερίδα  "Η Βούλα και ο κόσμος της" για τη δημοσίευση και τη φιλοξενία. (τεύχος Μαρτίου. http://www.e-voula.gr/)

Αναδημοσιεύεται από: http://agrinio-life.gr/?p=2571 της Ιουλίας Ιωάννου Διαβάζοντας «το μυστικό ήταν η ζάχαρη» αυτό που σου μένει είναι μια γλυκιά γεύση από το πέρασμα τόσων χρόνων μπροστά στα μάτια σου σαν να είσαι εσύ ο πρωταγωνιστής από την αρχή μέχρι το τέλος.  Πάντως η Τέσυ Μπάιλα δεν θα μπορούσε να βρει πιο αληθινό τίτλο να περιγράψει μια τόσο σκληρή πορεία, μέσα από την περιγραφή της Κατίνας παρά μόνο «το μυστικό της, τη ζάχαρη», που της έδινε την εντύπωση ότι κατάφερνε να γλυκάνει την τόσο πικρή ζωή της. Δεν ξέρω πιο είναι το μυστικό για να γλυκάνουμε τους φόβους μας, τους καημούς μας, τη φτώχεια μας, τη μοίρα μας, τη ζωή μας όλη. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι από τη φύση τους υποταγμένοι σε μια μοίρα -όπως πιστεύουν- που δεν διανοούνται καν να αλλάξουν το παραμικρό, δεν βρίσκουν τη δύναμη, ζουν με την ψευδαίσθηση των «πρέπει». Γνωρίζοντας ότι όλη αυτή η πορεία ζωής είναι αληθινή, ότι η πρωταγωνίστρια Κατίνα ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο, μια γυναίκα που έζησε μέσα στις λάθος

Γράφει η Βασιλική Μολφέση http://cretablog.gr/politismos/logotexnia/item/36236-to-vivlio-sta-xeria-kai-tin-apopsi-tis-vasilikis-to-mystiko-itan-i-zaxari-tis-tesy-baila Καταπληκτικό το βιβλίο της Τέσυ Μπάϊλα «Το μυστικό ήταν η ζάχαρη» μας μεταφέρει εικόνες, μυρωδιές και μνήμες από την προπολεμική Κρήτη έως σήμερα. Ένα βιβλίο με πλούσια πλοκή σε εικόνες, περιπέτεια και δράση, με πολύ έντονες περιγραφές , ζωντανούς χαρακτήρες, και γραμμένο με πολύ ωραία τεχνική και γλώσσα που κάνει τον αναγνώστη να ταυτίζεται με κάθε ήρωα και να συμμετέχει μαζί του σε κάθε γεγονός και να βιώνει τα συναισθήματά του. Μέσα από τη ζωή μιας οικογένειας, τους συγχωριανούς της, τους συγγενείς και τους φίλους, ο αναγνώστης γνωρίζει ιστορίες και θρύλους της Κρήτης, ακούει μαντινάδες και ριζίτικους σκοπούς, γνωρίζει την ιστορία του νησιού, την νοοτροπία των κατοίκων του, τη βεντέτα, τα ήθη και τα έθιμα, τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, μυρίζει την τσικουδιά, το βασιλικό της μάνας Κωνσταντάκαινας, τα ξερο