Η Μαίρη Κωνσταντούρου γράφει για το ΛΕΓΕ ΜΕ ΙΣΜΑΗΛ

 "...το πιο σημαντικό ήταν το συναισθηματικό αποτύπωμα ενός βιβλίου στην ψυχή, ό,τι απομένει χαραγμένο επάνω της όταν κλείσει και η τελευταία σελίδα".

Κλείνοντας την τελευταία σελίδα τού Λέγε με Ισμαήλ, νιώθω στην καρδιά μου χαραγμένα συναισθήματα και προβληματισμούς, τις αισθήσεις μου αφυπνισμένες από εικόνες και λόγια μοναδικά, την ψυχή μου πιο πλούσια. Με την εξαιρετική γραφή της η Τέσυ Μπάιλα μού χάρισε ένα μοναδικό ταξίδι στην όμορφη αλλά βαθιά πληγωμένη Πόλη, όχι την Πόλη των Ρωμιών και των Τούρκων, όχι την Πόλη των εχθρών, αλλά αυτή των φίλων, των συνοδοιπόρων, των Ανθρώπων. Την Πόλη που "μοιάζει με σώμα γυναίκας που τεντώνεται στα υγρά σεντόνια της Ιστορίας..." Ένα ταξίδι γεμάτο με αρώματα από μπαχάρια και άνθη, γεμάτο με χρώματα περιβολιών και μαχαλάδων, με τους ήχους του τραμ και της λατέρνας, με γεύσεις από νόστιμα γλυκά του κουταλιού και από φιλιά αγαπημένων, με τις δαντέλες να χαϊδεύουν τα δάχτυλά μου και τον αέρα του Βοσπόρου να δροσίζει το πρόσωπό μου. Πώς καταφέρνει αυτή η κοπέλα να αφυπνίζει πάντα όλες τις αισθήσεις μου! Πώς με έκανε να ακούσω στ' αλήθεια εκείνο το "σιγανό αχ και μαζί τον ήχο των ονείρων όταν σωριάζονται ματωμένα σε ένα λιθόστρωτο σοκάκι"!
Το Λέγε με Ισμαήλ είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, όμως δεν κουράζει με ιστορικές λεπτομέρειες, δεν επαναλαμβάνει γεγονότα που λίγο πολύ γνωρίζουμε. Διατρέχει τη ζωή των ηρώων του, Ελλήνων και Τούρκων, απλών ανθρώπων που ζούσαν όμορφα μονιασμένοι και αγαπημένοι, μέχρι που οι μεγάλοι αποφάσισαν να παίξουν το δικό τους παιχνίδι στις πλάτες τους. Μιλά για τη συμπόνια, για τη φιλαλληλία, για την εμπιστοσύνη, αλλά και την προδοσία, τη χειραγώγηση και την αδικία. Μιλά για τη χαρά της ζωής, αλλά και τη λύτρωση του θανάτου, "γιατί, βλέπεις, ο θάνατος έχει αξιοπρέπεια όταν η ζωή δεν έχει πια καμιά αξία..."
Μια γλυκόπικρη γεύση μού έμεινε. Και η πεποίθηση πως τελικά δεν έχει σημασία αν είσαι Έλληνας ή ξένος, χριστιανός ή αλλόθρησκος, πλούσιος ή φτωχός. Σημασία έχει τι σόι άνθρωπος είναι ο καθένας μας, ο χαρακτήρας μας. Αυτός θα επικρατήσει στο τέλος για να χαράξει το αποτύπωμά μας στο πέρασμά μας από τούτη τη ζωή.
Συγχαρητήρια, Τέσυ μου! Έγραψες ένα βιβλίο που μιλά κατευθείαν στην ψυχή, άλλοτε σαν χάδι και άλλοτε σαν χαστούκι. Ένα βιβλίο συγκλονιστικό, αλήθεια. Θα το κουβαλάω για καιρό μέσα μου...
"Πρόλαβα να δω στα παιδικά εκείνα μάτια την απορία. Ναι, ούτε θλίψη ούτε θυμός (...) Και τότε κατάλαβα ότι ο άνθρωπος μεγαλώνει μόνο όταν σβήσει από το βλέμμα του αυτή η απορία και στη θέση της μπει η γνώση. Και συχνά η απόγνωση."
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ - PSICHOGIOS PUBLICATIONS