Το μυστικό ήταν η ζάχαρη από τη Ρούλα Μουστάκα

«Το μυστικό ήταν η ζάχαρη» της Τέσυς Μπάιλα είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα. Ένα βιβλίο που πραγματικά καθηλώνει τον αναγνώστη. Ένα μείγμα στιγμών υψηλής αισθητικής που άλλοτε προκαλούν συγκίνηση και προβληματισμό και άλλοτε είναι πασπαλισμένες με ζάχαρη. Στιγμές ευφορίας, ευτυχίας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η συγγραφέας: «....Το μυστικό είναι η ζάχαρη, λοιπόν, σκέφτηκα. Η ζάχαρη που απαραιτήτως έβαζε στο φαί της, στα γλυκά, στη ζωή της. Μια σταλιά, όπως έλεγε, μια πρέζα ζάχαρη, και η ζωή γίνεται πιο γλυκιά κι αντέχεται....»

Η Κωνσταντάκαινα , η Κατίνα, η Αντωνία, ο Κωστής, ο Σήφης, η Μαρίτσα, ο Θέμελης, ο Θράσος και πληθώρα προσώπων συντελούν μια ιστορία που ξεδιπλώνεται εντυπωσιακά. Όλοι πρωταγωνιστές, ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο, στο σανίδι του καλογραμμένου μυθιστορήματος. Πολύ καλά σκιαγραφημένοι, σωστά τοποθετημένοι παρουσιάζουν κάποια ήθη, έθιμα, συνήθειες με τόσο αυθεντικό τρόπο, λες και ζωντανεύουν την ιστορία στο μυαλό του κάθε αναγνώστη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι αναφορές σε κρητικές μαντινάδες, κρητικά γλυκίσματα καθώς και στο γνωστό έθιμο με τις μπαλωθιές. Η ιστορία ξεκινά με τη συγκροτημένη αφήγηση των παιδικών χρόνων της μιας πρωταγωνίστριας της Κατίνας στην Κρήτη εκείνης της εποχής, συνεχίζει με την εισβολή των Γερμανών στο νησί και τις συνέπειες υλικές και ψυχικές στους ήρωες μέχρι που καταλήγει στον μεταπολεμικό Πειραιά, στο γάμο της με το Θέμελη και στην εξέλιξη της ζωής της μετά από το γάμο αυτό. Ο καθένας ταυτίζεται μαζί τους, βιώνοντας το δράμα τους και τις αγωνίες τους. Η συγγραφέας, με περίτεχνο τρόπο, καταφέρνει σελίδα-σελίδα να μας μεταφέρει ακέραια τα συναισθήματα των ηρώων.

Ο χωροχρόνος και η πλοκή είναι τέλεια εναρμονισμένα μεταξύ τους Οι εικόνες δοσμένες απλόχερα, όχι μόνο από τα τοπία, αλλά και από τη νοοτροπία των ανθρώπων. Η ευθύς και η άρτια γλώσσα , η ευθύβολη γραφή θεωρώ πως είναι κάποια από τα πιο ισχυρά εφόδια του μυθιστορήματος. Παρόλο που δε λείπουν οι λυρικές πινελιές και οι νοσταλγικές αναπολήσεις μιας παλιότερης εποχής ,κατά κανόνα δεσπόζει η ρεαλιστική ματιά. Μια ματιά στοχαστική, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του κάθε αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.

Αυτό το μυθιστόρημα , έχω την αίσθηση, πως είναι ένα υπέροχο, ένα συναρπαστικό βιβλίο στο οποίο αποδίδονται με την παραμικρή λεπτομέρεια όλες οι καθημερινές στιγμές . Στιγμές που δίνουν ένα διαφορετικό νόημα στην ανθρώπινη εμπειρία. Να είναι καλοτάξιδο!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές από τον Δημήτρη Κώτσο

ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΕΙΣ ΤΑΝ ΠΟΛΙΝ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ