ΔΕΡΜΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΑΛΑΤΙ του ΠΕΡΙΚΛΗ ΓΡΙΒΑ

Ένα καλό διήγημα, έλεγε ο ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΥ, πρέπει να είναι σαν ένα παγόβουνο: Το τμήμα του που φαίνεται να είναι πάντα μικρότερο απ’ αυτό που μένει αόρατο κάτω απ’ το νερό και προσδίδει ένταση, μύστήριο, δύναμη και νόημα στο τμήμα του εκείνο που πλέει στην επιφάνεια.
Στο βιβλίο του ΠΕΡΙΚΛΗ ΓΡΙΒΑ που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τον τίτλο ΔΕΡΜΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΑΛΑΤΙ από τις εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, τόσο το ορατό τμήμα του παγόβουνου, όσο και το αόρατο είναι γεμάτα ένταση, δύναμη και και νόημα.
Πρόκειται για τρία διηγήματα, συγκεντρωμένα σ’ ένα μικρό αλλά τόσο καλαίσθητο βιβλίο. Συγγραφέας του ένας ταλαντούχος, νέος άνθρωπος, ο οποίος φιλοδοξεί και καταφέρνει με την πρώτη του αυτή δουλειά να τραβήξει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και να τον καθηλώσει μέσα στις σελίδες του.
Τρία διηγήματα με κεντρικό συνδετικό ιστό τη γυναίκα. Τρεις γυναίκες πρωταγωνιστούν, τόσο διαφορετικές μεταξύ τους με κοινό χαρακτηριστικό τη γυναικεία μοίρα. Τη μοίρα του πάθους και του λάθους, του πόνου και της απελπισίας, της χαμένης ζωής και των ονείρων που έσβησαν. Αλλά και της ανατροπής και της ελεύθερης συνείδησης που την υπαγορεύει.  Τρεις γυναίκες που παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους κι από τη θέση του θύματος διαλέγουν να περάσουν στη θέση του ρυθμιστή της δικής τους ζωής, αδιαφορώντας για το όποιο κόστος θα κληθούν να πληρώσουν.
Επειδή είναι αδύνατον να εξαντλήσει ο νους του ανθρώπου την αδιέξοδη μοίρα του και να μην νιώσει την ανάγκη ο ίδιος να διαπραγματευτεί την προσωπική του πορεία. Και τότε όλα ανατρέπονται· τα δεδομένα αλλάζουν κι η ζωή συνεχίζεται απρόβλεπτα.
Η καλλιτεχνική ματιά του συγγραφέα, στέκεται με αγάπη απέναντι στις γυναικείες μορφές που παρουσιάζει, κάνοντας τη γραφή να "ανθίζει σε σελίδες λευκές, αποτελώντας ίαση σε όσα μας πονούν, φανερά ή κρυφά, γλυκά ή οδυνηρά", όπως ο ίδιος λέει.
Η παρθενική εμφάνιση του συγγραφέα αποτελεί μια εξαιρετική στιγμή στη λογοτεχνία και μας γεμίζει αισιοδοξία για τη μελλοντική του πορεία, την οποία περιμένουμε!

ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
Η Λένη κρατάει πολύτιμη ανάμνηση μια μυρωδιά και φτάνει ως το τέλος για να μάθει πως κι ο λύκος ακόμα κρατάει ψήγματα ψυχής.
Εκείνος, οδηγός λεωφορείου, ονειρεύεται το γιο του, ενώ μια μάνα, την ίδια στιγμή, καταδίδει ως επικίνδυνο το δικό της γιο.
Κι η Τοντόρα κάνει ένα ταξίδι- τάμα, σε μια άλλη χώρα και μαζί στο χθες.
Τέσσερις άνθρωποι, τρεις ιστορίες. Κοινό σημείο το δέρμα τους, που γνώρισε το αλάτι. Κι η στιγμή. Που φτάνει μία, μόνο μία, για να αλλάξουν όλα.

Καλή ανάγνωση!

Σχόλια

Ο χρήστης Μαρία Πόντη είπε…
Κ. Γρίβα διάβασα την αστροφεγγιια σας. θα πάρωκαι το βιβλίο σαας αυτό. Θα συνεργαστείτε ξανα με την κ. ΜΠάιλα;σας ευχομαι καλή αρχή και τα βιβλία σας να τα αγαπήσουν όλοι
Ο χρήστης Smaragdenia είπε…
Ναναι καλοτάξιδο κι ευλογημένο.
Σμαραγδή
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Καλημέρα κι από μένα.
Τέσσυ, σ' ευχαριστώ πολύ για την ανάρτηση! Είναι το λιγότερο που μπορω να πω!!!!!!!
Ευχαριστώ και την Κα. Πόντη και την Σμαραγδή.
Periklis
Ο χρήστης Πασχαλία Τραυλού είπε…
ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!!! Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που εκδόθηκαν αυτά τα διηγήματα! Οχι μόνο επειδή διέκρινα πάνω στον Περικλή τη φλόγα εκείνη που χρειάζεται να έχει κάποιος για να γράψει αληθινή λογοτεχνία, αλλά επιπλέο γιατί θεωρώ ότι ιδίως το διήγημα "δέρμα που γνώρισε το αλάτι" είναι τομή στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία και ανοίγει το δρόμο για ένα "πάντρεμα" του ρεαλισμού με την ποιητική οπτική και έκφραση. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!
Ο χρήστης Νατάσα Γκουτζικίδου είπε…
Τρία υπέροχα διηγήματα, δοσμένα από την πένα του Περικλή, που συνδυάζει με τρόπο μοναδικό το λυρισμό με την πραγματικότητα. Τρία διηγήματα που αγγίζουν και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη!!!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές από τον Δημήτρη Κώτσο

ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΕΙΣ ΤΑΝ ΠΟΛΙΝ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ