ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Από τις εκδόσεις ΄Εναστρον επανακυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ  
Πόσες νότες άραγε αρκούν, για να αποτυπώσουν σ΄ ένα κύμα μελωδικό το πορτρέτο της σιωπής; Και πόση σιωπή χρειάζεται, για να ακούσει κανείς τη αρμονία μιας μελωδίας να ξετυλίγεται μέσα του;
Μια μελωδία από σκορπισμένες νότες συντελεί πάντα στο γνωστικό μας αυτοπροσδιορισμό. Είναι η αιολική μουσική των κυμάτων όταν συνομιλούν ερωτικά, αργοσαλεύοντας στη θαλασσινή τους συμφωνία ή απλώς ένα κύμα που έρχεται να υπενθυμίσει ότι η μοναχικότητα μπορεί να είναι ένα δικαίωμα, μια αδιαπραγμάτευτη αξία;
Τα ερωτήματα αυτά γεννήθηκαν, όταν ερήμην της η ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΙΝΔΡΟΥ με το μοναδικό κομμάτι της που τιτλοφορείται ROMANCE έδωσε το ερέθισμα, για να γραφτεί το βιβλίο αυτό. Σαν αεράκι η μελωδία της έδωσε πνοή και το ταξίδι ξεκίνησε.

Η σιωπή είναι η σκάλα που οδηγεί στο σκοτεινό άδυτο της ψυχής μας…

Είναι η υπόκρουση που μας βοηθάει να αφουγκραστούμε το όνειρο…
Είναι τα σπάργανα όπου γεννιέται η μουσική…
Η πηγή της μοναξιάς και της αυτογνωσίας …
Το μονοπάτι που οδηγεί στην αγκαλιά του Θείου…

Ο Χριστόφορος δυο αγάπες είχε στη ζωή του. Τη θάλασσα και το βιολί.
Και όταν οι αγάπες του αυτές αναμετρήθηκαν με τον έρωτα που έχει ένας άντρας για μία γυναίκα, έχασε ο φτερωτός θεός. Εκείνος φεύγει για να αναζητήσει μες στη μοναστική σιωπή τον εαυτό του. Εκείνη απομένει με τη δική της αλήθεια στα σπλάχνα, βυθισμένη στη σιωπή της ενοχής.


Τι γίνεται όμως όταν ο Θεός του Χριστόφορου «δοκιμάζει» ένα πλάσμα που δεν φταίει για ό,τι αποφάσισαν οι δυο εραστές; Πόσο αντέχει το όνειρο να μένει αλώβητο στο βάθρο του;


Τότε ένα βιολί μαστορεύει μελαγχολικές μελωδίες, μια γυναίκα αποτυπώνει το πορτρέτο της σιωπής σ’ ένα χαρτί και το πορτρέτο της αγάπης στην καρδιά της, μια μάνα καταριέται το Θεό και ένα παιδί περιμένει μια θυσία για να ζήσει…


Τότε και ο Χριστόφορος έρχεται αντιμέτωπος με τη σιωπή του και με δυο μάτια που κρύβουν μέσα τους την ίδια αναζήτηση όπως και τα δικά του…
                                         ----------------------

Το πορτρέτο της σιωπής είναι ένα βιβλίο που δεν το διαβάζεις απλώς. Συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις. Είναι ένα έργο πλημμυρισμένο αρώματα και χρώματα.
 Μοσχοβολιές λουλουδιών, αλμύρας και θυμιάματος. Ήχους καμπάνας και λυγμών. Γεύσεις ξερών σύκων και απόγνωσης.
Είναι ένα βιβλίο ονειρικό. Αφιερωμένο στα όνειρα που πεθαίνουν προτού προλάβουν να ζήσουν, από μια μόνο απόφαση. Απ’ το κυνήγι ενός θησαυρού που δεν υπάρχει.
Γιατί η ευτυχία είναι κρυμμένη μες στα ευτυχισμένα μάτια ενός παιδιού.
Το πορτρέτο της σιωπής είναι ένα έργο με ήθος, άρτια δομή και στοχαστική διάθεση απέναντι σε όσα πιστεύει ο άνθρωπος.
Είναι με μία και μόνη λέξη, τέχνη…

ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ
                                            --------------------
Ένα βιβλίο που σε περιβάλλει με μια έντονη θλίψη: αυτή τη θλίψη που σου απομένει στο τέλος ενός ονείρου ή μετά από μια καταβύθιση μέσα στην καρδιά και στη ψυχή! Διαβάστε το επειγόντως!

ΖΙΛΜΠΕΡ ΣΙΝΟΥΕ
Μετάφραση: Μαριέττα Αυγερινού.
                                       ------------------------

απόσπασμα από το βιβλίο:

          "…επέλεξα μόνος μου τη σιγή από τη φλυαρία και το βουητό της ζωής. Δέχτηκα να γίνω ο μουσικός της σιωπής, ο μουσικός της ιερής γαλήνης αλλοτινών ήχων. Προτίμησα να υψώνω τη φωνή μου, ωδή στον απερίγραπτο έρωτα της σαγήνης, σπονδή σε μια οριστική ανατροπή της ζωής μου. Αφέθηκα να δραπετεύσω στο απροσδιόριστο ενός ονείρου που σκίαζε την ψυχή μου από παιδί. Και τώρα μαθητεύω στην ακινησία της σπαραχτικής ποίησης που εξελίσσεται γύρω μου, στον μαγικό κόσμο των αισθήσεων που με περιβάλλει.
         Στήνω αυτί, εκείνες τις ιερές ώρες που το βουνό έχει αποκοιμηθεί, για να αφουγκραστώ τη μαγεία να ξεδιπλώνεται και τη ζωή να περνά σε μιαν άλλη διάσταση. Ακούω τον βουερό αναστεναγμό της φύσης, τον άηχο οργασμό της, την ώρα που οι νυχτερινές δροσοσταλίδες την κάνουν να ανατριχιάζει μια φεγγοβόλα βραδιά, μια βραδιά νοτισμένη που αγκαλιάζει ηδονικά την βουνίσια κορυφή και αποπνέει υγρές μυρωδιές απ το μεθυσμένο κορμί της…"
Περιμένω με πολλή χαρά τα δικά σας σχόλια!



Σχόλια

Ο χρήστης Γιώτα Φώτου είπε…
Καλή επιτυχία και πάλι. ΄Μου αρέσει ο τίτλος όπως και το εξώφυλλο. Σύντομα θα έχω στα χέρια μου το βιβλίο και τότε θα σου γράψω περισσότερα.
Με εκτίμηση
Γιώτα Φώτου
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Τέσυ πρόκειται για ένα καταπληκτικό βιβλίο, ένα αριστούργημα. Σε ευχαριστούμε πολύ.
Ο χρήστης Aλεξία είπε…
Τέσυ μου το βιβλίο το ξέρουμε και οι δυο μας είναι πραγματικά καταπληκτικό!!
Αυτό που με εκπλήσει όμως περισσότερο είναι η αληθινή , βαθειά, αγάπη που έχουν για σένα οι φίλοι σου!!
Ένας άνθρωπος λοιπόν που αγαπιέται και αγαπάει τόσο πολύ στην ζωή του ( γιατί αυτά είναι αντιστρόφως ανάλογα) πως μπορεί να μην μας καταπλήτει και ως συγγραφέας;
Πραγματικά είμαι πολυ χαρούμενη που σε γνώρισα, εύχομαι να εκπληρώνεις πάντα τις επιθυμίες σου.
Καλοτάξιδο!!!!
Ο χρήστης Νίκος Διακογιάννης είπε…
Είχα στείλει μήνυμα μα μάλλον χάθηκε ή κα΄τι έκανα λανθασμένα. Καλή αρχή στο νέο σου ιστολόγιο και στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας. Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σου.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Κυλιούνται απόψε έρωτες
Σε ξύλινα πατώματα παλιών σπιτιών,
Κι οι στεναγμοί των σαρακιών που κρύβονται στα ξύλα,
Σμίγει με την αναπνοή που αφήνουνε οι έρωτες
Την ώρα του μικρού θανάτου.
Ανοίγει αέρας την παλάμη του,
Βοριάς φυσάει,
Βογκάνε στα παλιά σανίδια πατήματα απόντων.
Οι αναπνοές παλιών ενοίκων
σαν κεριά ανάβουνε,
Της στέγης οι ραγισματιές, πολυέλαιος,
κρύσταλλο ακριβό, ταξιδεμένο
Βγαίνουν μετάξια,
ασήμια στρώνονται,
Μαζώνουν οι βαθιές σπηλιές που ο πόνος άνοιξε στα σώματα ,
Νεράκι βρόχινο,
τα δάκρια,
Καίει τις θύμησες λιβάνι η μνήμη ,
Μια - μια να ‘ρθουνε οι ψυχές να πιούν νερό εκεί που πέρασαν,
Για να μην ξεχαστούν ποτέ,
Για να ξεχάσουν.
Η αυγή που ξημερώνει,
Ψυχοσάββατο.


Δικό σου "γκρινιάρα" φίλη μου,
που σ' αγαπάω τόσο.
Ξέρω, κάτι άλλο περιμένεις, αλλά, πως να κρίνει αμερόληπτα κανείς κάτι που το ζει σαν δικό του?
Ξεχνάς πως χάρη στο Χριστόφορο γνωριστήκαμε, μέσω της αγαπημένης μας κοινής φίλης Πασχαλίας?
Θα έρθει όμως, να είσαι σίγουρη.
Το ανωτέρω, εκτός εσού, και για τους:
Ε. Γ. (ξέρει αυτή, που τόσα της οφείλω)
και
Κ. όπως κόσμος, με σπασμένες αγκαλιές, αφού δεν τόλμησαν ποτέ ν' ανοίξουν διάπλατα, σε χάδι καθαρό.
Καλό απόγευμα
Περικλής
Ο χρήστης Τέσυ Μπάιλα είπε…
΄Γιώτα μου Σ εχαριστώ και πάλι για τις ευχές. Περιμένω και την κριτική σου
Ο χρήστης Τέσυ Μπάιλα είπε…
Αγαπητέ Νίκο σ ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και τις ευχές σου. Ελπίζω να βρεις χρόνο να το διαβάσεις
Ο χρήστης Τέσυ Μπάιλα είπε…
Περικλή μου, δεν γκρινιάζω χωρίς αιτία και το ξέρεις! χαίρομαι όμως που σ αυτήν την περιπέττεια της γραφής είμαστε μαζί και περιμένω με την ίδια αγωνία να δω το δικό σου βιβλίο!!!
Όσο για το ποίημα που μας χάρισες τι να πω! Μόνο σ ευχαριστώ πολύ που μου το εμπιστεύεσαικαι ότι είναι Εξαιρετικό, όπως και τα άλλα που είχα την τιμή και την ευτυχία να διαβάσω!
Ο χρήστης clementine είπε…
Καλημέρα........
Καλό Φθινόπωρο!!!!!
Ηταν μια έκπληξη όταν προχθές, αργά το βράδυ, μετά από 2,5 μήνες περίπου, άνοιξα υπολογιστή & mail...
Μπράβο Τέσυ για το βήμα που έκανες. Θα σπεύσω να το διαβάσω.
Καλοτάξιδο μέσα απ΄την καρδιά μου

Χάθηκα λίγο, το κάνω κάθε χρόνο αυτή την εποχή, λόγω δουλειάς και άλλων, αλλά είμαι καλά. Είσαι το πρώτο ιστολόγιο που επισκεφθηκα για φέτος. Θα τα πούμε μόλις βρω λίγο χρόνο
φιλιά σε σένα και στους φίλους μου
Ο χρήστης Μαρία Πόντη είπε…
συγχχαρητήρια κ. Μπαίλα για το βλιβίο σας!!!
το δάιβασα και γοητεύτηκα από τονν όμορφο κόσμο του Χριστόφφορου!!! όμορφες εικόνες, λέεξεις, αρώματα και η μυοσική παντου΄σε ολ΄κηρο το ββιβλίο. Δεν ήθελα να τελειώσει.!θα το διαβάσει κι η μαμά μου που θέλει. Τωρα πότε θα γράψετε άλλο;
Ο χρήστης Sofia Voikou είπε…
Τέσυ μου, το βιβλίο σου είναι υπέροχο!!! Απλώς συγχαρητήρια!!!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Τι είναιη σιωπή?
Πως την ορίζεικανείς?
Κιαν έχειορισμό, ποιόςείναι αυτός?
Ποιόν ήχο έχει, αφού πάντατηςείναι εκωφαντική?
Κι η απουσία, αυτήπου προηγείται ή κάποτε έπεται της σιωπής, είναι ανώδυνη σχεδόν ή αλλάζει τα πάντα, αφού ο καθένας κρατάει βαθιά του, κάποια μυστικά?
Ένας νέος άνθρωπος, φεύγει. Αφήνει οικογένεια, μια "αγαπημένη"κι ακολουθεί το δικό του σκοπό- όνειρο.
Η μελωδία της σιωπής επιτυγχάνεται, έργο μοναδικό καικορυφαίο.
Γύρω του, αργοί οι ρυθμοί της ζωής, με φανερά τα χνάρια τηςόμως.
Μικρές κραυγές-φωνές- εξομολογήσεις του γέροντα Ευδόκιμου, κι οι λίγες, φευγαλέες εικόνες του Ιάκωβου,που εκπληρώνοντας-εν μέρη- το σκοπό του,επιλέγεινα φύγειγιατί η αλήθεια απειλεί να βγει στο φως,
έχοντας σκίσει ήδη την καρδιά του Χριστόφορου.
Ο τελευταίος, καλείταιναεπιστρέψει,'οταν ο θάνατος ετοιμάζει το δεύτερό του χτύπημα. Κιεκεί, η αλήθεια γίνεται φωτιά, να καθαρίσει όσα αγκάθια έσπειραν στις ζωές τους χρόνια πριν.
Γεμίζει κραυγές η σιωπή, πόνου,λαχτάρας, απόγνωσης,επιθυμίας,μαπερισσότερο, αλήθεια, αυτή που κάποιοιγνώριζαν, μα έκρυψαν καλά.
Ταράζεται η σιωπή, η καταιγίδα έρχεται σαρωτική.
Μέσα στην αγάπη χωράει ο εγωισμός?
Κι αν διώξεις κάποιον, σταματάς να τον αγαπάς, εξ'αιτίας του πόνουπου προκαλεί η παρούσα πάντα απουσία?
Τα γεύματα της Κυριακής τα στρώνουν οι απόντες?
Κοιμούνται ποτέ οι δαίμονες της ψυχής, ή είναι πάντα ισχυρότεροι από κάθε απόφαση και θέλω?
Κιότανο Θεός δείξει έλεος, γιατί ο άνθρωπος επιλέγει το χαμό?
Υπάρχουν αθώες ενοχές ή όλες βαραίνουν το ίδιο?
Στο τέλος, ποιά αλήθεια φοβάται ο καθένας?
Ότι απαρνιέται και γυρνάει πεινασμένο, για να διεκδικήσει, ίδιος έρωτας?
Γνώρισα τον Χριστόφορο στην αρχή του, σχεδόν ταυτόχρονα με τη δημιουργό του, κι αγάπησα πολύ και τους δύο, αφού πίστεψα και στους δύο πολύ.
Η γραφή της Τέσσυς, είναι ματιά φωτογράφου( η δεύτερη-τρίτηκαλύτερα -ιδιότητά της), δεν αφήνει περιθώρια ναμην μυρίσεις κύμα, οικογένεια, θείο, έρωτα, αγάπη,παράπονο. Όλα δεξιοτεχνικά, αφού είναι άριστη κάτοχος και χρήστης της ελληνικής γλώσσας(πρώτα από όλους μας, ο μεγάλος μας λογοτέχνης Α. Σαμαράκης το διεπίστωσε για την Τέσσυ), σαν μουσική ξεχύνονται μέσα στις σελίδες και παρασύρουνμε το μεγαλείο τους στην εξύψωση, πέρα και πάνω απ'όλα, σανμουσική τη νύχτα, που μας ξυπνά για να μας χαρίσει όνειρα μοναδικά.
Στιγμές πολλές οι κορυφαίες, αν όμως μπω στην διαδικασία της επιλογής αυτών θα αδικήσω πολλές.
Σαν τελευταίο, θα πω τούτο:
αν το παρώνδεν ήταν λόγος πεζός, θα ήταν έργο μουσικό,κορυφαίο.
Κιανη μουσική αψηφά το θάνατο, "Το πορτραίτο της Σιωπής", 'ηρθε για να μείνειστις κορυφές της λογοτεχνίας, γιατίείναι σπάνιο έργο.
Υ.Γ. Από καρδιάς,το καλύτερο.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
kalimera kai kalo mina se olous
sorry,
alla den ypegrapsa to anotero
nai, eimai ego,
grivas periklis
filos agapimenos
Y.G.
EYXARISTO GIA TO TELEIO PROINO
Ο χρήστης Τέσυ Μπάιλα είπε…
Σοφία η γνώμη σου μου έδωσε πολύ μεγάλη χαρά!
Σ ευχαριστώ πολύ!
Ο χρήστης Τέσυ Μπάιλα είπε…
Τι είναι η Ποίηση;
πως την ορίζει κανείς;
επειδή μερικές φορές μια ιστορία μπορεί να γίνει σπινθήρας μιας καλλιτεχνικής έκφρασης και να εκτινάξει μια ιδέα στη σφαίρα της Ποίησης!

Περικλή σ ευχαριστώ πολύ για το πιο τρυφερό σου κείμενο, για το πιο γλυκό καλωσόρισμα που χάρισες στο Πορτρέτο της Σιωπής!!!
Ο χρήστης Marianna είπε…
Στο "Πορτρέτο της Σιωπής" η λογοτεχνία αγγίζει την ποίηση, η μουσική αγκαλάζει την εικόνα. Ταξίδεψα στις θάλασσες, σαγηνεύτηκα από τις εικόνες, μαγεύτηκα απο τις ποιητικές μεταφορές, συγκλονίστηκα από την περίτεχνη πλοκή, συγκινήθηκα από τα πάθη και τα βάσανα των ηρώων. Διαβάζοντας κάθε σελίδα του βιβλίου, ένιωθα σαν τον διψασμένο που αχόρταγα πίνει γάργαρο, πεντακάθαρο νερό από την πηγή. Θέλω και πάλι να το διαβάσω... Εύχομαι στην συγγραφέα και φίλη Τέσυ, να ξεδιψά κι εκείνη δημιουργώντας, να γεύεται αυτή τη χαρά, γιατί πραγματικά το αξίζει. Και να βρίσκει πάντα τον τρόπο να "ξοδεύει" έτσι μοναδικά τον θησαυρό που έχει μέσα της! Καλή συνέχεια!!!
Ο χρήστης Παναγιώτης είπε…
Όταν οι εικόνες δένουν τόσο αρμονικά με τις αισθήσεις και οι σκέψεις συμπορεύονται με τα συναισθήματα μέσα από όνειρα και μελωδίες, τότε μπορούμε δικαίως να μιλήσουμε για ένα βιβλίο που μιλάει κατευθείαν στην ψυχή. Πόση δύναμη άραγε χρειάζεται για να αψηφήσεις όσα απλόχερα σου προσφέρονται και να αναζητήσεις εκείνα για τα οποία ξέρεις ότι δεν πρόκειται να σου χαριστούν; Εγωισμός ή τόλμη; Θάρρος ή υπερβολή; Όταν ζωγραφίζεις τον πίνακα της ζωής σου, κανείς δεν μπορεί να σου υποδείξει ποια χρώματα να χρησιμοποιήσεις... Πολλά συγχαρητήρια Τέσυ και εύχομαι να έχεις πάντα επιτυχίες.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
κ. Μπάιλα το βίβλιο σασ ήταν εκπληκτικό...
Καλόγραμμενο, με πλούσιο λεξιλόγιο και σωστές εναλλαγέσ σε παρόν και παρελθόν...
ο χριστόφοροσ ειναι ενασ ηρωασ που μου εγινε γρηγορα αγαπητοσ...στον χαρακτηρα του δεν ειδα εναν εγωιστη ανθρωπο αλλα τον σημερινο άνθρωπο ο οποιοσ ψάχνεται,και προσπαθει να ανακαλυψει τον πραγματικό του εαυτο και το είναι του...το ότι ακολούθησε αυτο που πραγματικά ήθελε δείχνει την δύναμη τησ ψυχήσ του αλλά περνάει και το μήνυμα οτί η ψυχή και η καρδία μασ δεν πρέπει να έχει ούτε πρέπει ούτε να φυλακίζεται στα θέλω των άλλων αλλά και στουσ ρυθμούσ τησ σύγχρονησ κοινωνιασ...
συγχαρητήρια απο τα βάθυ τησ καρδιάσ μου...
Θωμάσ Γκόγκοσ
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Αυτή η μελωδία!!!! Ο θανάτος και η ζωή σε μι μελωδία! Να σαι καλά! Πηγή εμπνευσης για μια δημιουργία που αναζητούσα εδω και καιρό! Αλήθεια πες μου? Αυτην την μελωδία την ακούς? Εγω πάντως την γέννησα μέσα απο τα γραφομενά σου! Σε ευχαριστώ πολύ Τέσυ!

musician!!
Ο χρήστης Τέσυ Μπάιλα είπε…
Ευχαριστώ πολύ Ανώνυμε για τα καλά λόγια! χρειάστηκε να ακούσω πρώτα τη μελωδία στην ψυχή μου ως μουσικό κομμάτι για να μπορεσω να την αποτυπώσω γράφοντας. Ωστόσο, θα ήταν μεγάλη τιμή για μένα να άκουγα τη μουσική που ενέπνευσε το Πορτρέτο μου!
Ευχαριστώ και πάλι κι εύχομαι δημιουργικές εμπνεύσεις
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Η τιμή δική μου Τέσυ. Σε λίγο καιρό θα το ακούσεις!
Με εκτίμηση
Musician!
Ο χρήστης Τέσυ Μπάιλα είπε…
θα περιμένω λοιπόν με αγωνία! ευχαριστώ πολύ!
Ο χρήστης roula είπε…
Είναι λίγες μέρες πριν που μόλις σκέφτηκα "Το πορτρέτο της Σιωπής" μου προκάλεσε ένα καλοσχηματισμένο μειδίασμα στο πρόσωπο!Ετσι, το πήρα στα χέρια μου και το διάβασα απνευστή για δεύτερη φορά!!!Παρόλο που η ιστορία ήταν οικεία,γνωστή σε μένα,δεν υστερούσε σε γοητεία!!!!Η γραφή και ο λόγος άψογος.Οι εικόνες έντονες,μαγικές,ζωντανές.Τα συναισθήματα καταιγιστικά,όλα δοσμένα απλόχερα από σένα!
Η ησυχία και η ηρεμία της σιωπής, ο μαγικός ήχος του βιολιού και η αλμύρα της θάλασσας,τρία στοιχεία που συντελούν μια ιστορία που ξεδιπλώνεται εντυπωσιακά....Οι πρωταγωνιστές καθημερινά πρόσωπα, ο γλυκός Χριστόφορος, η ταλαιπωρημένη Κατερίνα, ο Στρατής, ο Ιάκωβος, η Αγγελίνα, ο πατέρας Ευδόκιμος,αλλά και οι υπόλοιποι θα μου μείνουν χαραγμένοι στη μνήμη...
Απόλαυσα για μία ακόμη φορά τη μουσική της σιωπής, άκουσα τους ήχους της θάλασσας, μύρισα το ροδολίβανο του Αγίου ¨Ορους, έζησα τις αγωνίες των πρωταγωνιστών μέχρι την τελευταία σελίδα...
Σ'ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου γιαύτο το μαγευτικό ταξίδι, ξεχάστηκα, αφέθηκα στους ήχους,στις μυρωδιές, στα χρώματα, ξέφυγα από την ομοιογένεια που ξεπροβάλλει καθημερινά μπρός στα μάτια μου...Μοναδικής συναισθηματικής αξίας η παρτιτούρα του" Πορτρέτου της Σιωπής"...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές από τον Δημήτρη Κώτσο

ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΕΙΣ ΤΑΝ ΠΟΛΙΝ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ