Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Για τον καθένα μας, ο τρόπος που επιλέγουμε να ζήσουμε αποτελεί τον προσδιοριστικό παράγοντα της ταυτότητάς μας και καθορίζει την απαραίτητη πνευματική αρμονία που απαιτεί η σχέση νου και σώματος για να ισορροπεί η ψυχή.

Για μερικούς το γράψιμο αποτελεί το μόνο τρόπο συνομιλίας με ό,τι χαρακτηρίζει αυτήν ακριβώς την ισορροπία και το αναγάγουν σε τέχνη ζωής, στην οποία επιδίδονται με αφοσίωση και αμετανόητο πείσμα, απόλυτα ταυτισμένοι στο πάθος που τους εμπνέει.

Αν ισχύει πως η υψηλή επίδοση σε κάθε μορφή τέχνης προυποθέτει αβάσταχτη προσπάθεια και οδύνη κι αν είναι αλήθεια, ότι κάθε πάθος γίνεται τελικά το μεθύσι που ευφραίνει τη ζωή, τότε ο χρόνος που απαιτητικά αποσπά το γράψιμο,μπορεί να είναι πολύς, αποτελεί όμως τον προσωπικό οδηγό επιβίωσης και γι αυτό τον διεκδικεί.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το πάθος που αναβλύζει από την υπέρμετρη προσπάθεια που απαιτείται, όσο πιο έντονα βιώνεται, τόσο πιο πολύ αποδίδει τα οφέλη του. Δεν μπορεί να είναι ένα απαραίτητο χόμπι, αλλά καθημερινή δουλειά. Μόχθος. Στάση ζωής, το μέγεθος της οποίας προσμετράται από τη δυνατότητά μας να την μεταποιούμε σε αληθινή φιλοσοφία, ρυθμό ζωής.

Ο συγγραφέας αντιλαμβάνεται το γράψιμο ως ένα είδος εσωτερικού ρυθμού της ζωής που εξελίσσεται παράλληλα και αλληλένδετα με την πραγματική, σ' έναν άλλο, ιδιαίτερο, απόκρυφο κόσμο, τα όρια του οποίου διαρκώς μετατοπίζονται ή καλύτερα διευρύνονται κάθε φορά που ένας στόχος επιτυγχάνεται.

Η ελευθερία που αυτός ο ρυθμός υπαγορεύει ενυπάρχει ακριβώς σ' αυτόν τον κόσμο, τον μυστικά υπαρκτό και αδιόρατα θεατό σε όλους όσοι αμύητοι αγνοούν, ανυποψίαστοι για την ύπαρξή του, κοινό χαρακτηριστικό κάθε μορφής τέχνης. Μετουσιώνεται σε μουσική ήχων και εικόνων, μια ομορφιά που τη γεύεται προσωπικά ο καθένας ανάλογα με το πόσο έχει ασκηθεί σε αυτή.

Γιατί είναι αλήθεια πως κάθε μορφή τέχνης απαιτεί τη μέγιστη προσπάθεια, συχνά οδυνηρή προσήλωση, μια αφοσίωση τις περισσότερες φορές ακατανόητη για τους πολλούς και αναμφίβολα οδηγεί σε έναν κόσμο όπου έχει λόγο κι εξουσία η ελευθερία της προσωπικής αυτοδιάθεσης.

Και είναι εκεί που αρχίζει ξανά η ζωή, σ' αυτήν την άλλη διάσταση, την τόσο ιδιωτική, εκεί όπου η διαφάνεια και η ηρεμία κυριαρχούν κι ο καθένας επαναπροσδιορίζει τον εαυτό του ή απλώς τον βρίσκει. 

Με την ευκαιρία της έκθεσης βιβλίου που θα πραγματοποιηθεί αυτές τις μέρες στο Ζάππειο