ΤΕΣΥ ΜΠΑΪΛΑ, ΛΕΓΕ ΜΕ ΙΣΜΑΗΛ, ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Από -



ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΙΣ 10 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2022 ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ 


Πέρα 1955-1964. Μια ελληνική γειτονιά στην καρδιά της Πόλης, εκεί όπου Έλληνες και Οθωμανοί συνυπάρχουν αρμονικά, ονειρεύονται, αγαπούν, ερωτεύονται και αναπτύσσουν ισχυρούς δεσμούς φιλίας. Ανάμεσά τους ο καλόκαρδος Ισμαήλ με τον καφενέ του, ο μοναχικός Ισίδωρος χωμένος στη σκόνη των βιβλίων του, η λάγνα Αϊσέ που φεύγει αφήνοντας πίσω της ένα παιδί, η αρχόντισσα Καλλιάνθη, ο Ναντίρ που ορέγεται την Ασλίβ, η Εσίν που θα αλλάξει τη μοίρα της και η γριά Γιασεμώ με τον Γιουσούφ σχηματίζουν έναν θίασο που περιφέρεται στα σοκάκια της Πόλης, στους καφενέδες και στα χαμάμ, στα πορνεία, στη θάλασσα του Βοσπόρου και στις μνήμες των πατρίδων που κάποτε χάθηκαν ή ανταλλάχτηκαν. Κι ενώ αισθάνεται κανείς πως οι άνθρωποι συνεχίζουν να συμβιώνουν αρμονικά στο πολυφυλετικό σκηνικό της Πόλης, τα σύννεφα του εθνικισμού μαζεύονται στον ορίζοντα. Τα Σεπτεμβριανά αλλά και οι απελάσεις του ’64 θα αλλάξουν τη ζωή των ηρώων και της Πόλης για πάντα.

Μια ιστορία για μια ολόκληρη εποχή, τυλιγμένη σε καπνούς και αρώματα της Ανατολής, και για έναν κοσμοπολιτισμό που σβήνει. Ένα μυθιστόρημα για τα πάθη των ανθρώπων στα γρανάζια της Ιστορίας, ένα κείμενο για τη δύναμη της αγάπης και της ανθρωπιάς που αντέχουν στον χρόνο.

ΠΗΓΗ: ΛΕΓΕ ΜΕ ΙΣΜΑΗΛ


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Από -
Εικόνα
Για τον καθένα μας, ο τρόπος που επιλέγουμε να ζήσουμε αποτελεί τον προσδιοριστικό παράγοντα της ταυτότητάς μας και καθορίζει την απαραίτητη πνευματική αρμονία που απαιτεί η σχέση νου και σώματος για να ισορροπεί η ψυχή. Για μερικούς το γράψιμο αποτελεί το μόνο τρόπο συνομιλίας με ό,τι χαρακτηρίζει αυτήν ακριβώς την ισορροπία και το αναγάγουν σε τέχνη ζωής, στην οποία επιδίδονται με αφοσίωση και αμετανόητο πείσμα, απόλυτα ταυτισμένοι στο πάθος που τους εμπνέει. Αν ισχύει πως η υψηλή επίδοση σε κάθε μορφή τέχνης προυποθέτει αβάσταχτη προσπάθεια και οδύνη κι αν είναι αλήθεια, ότι κάθε πάθος γίνεται τελικά το μεθύσι που ευφραίνει τη ζωή, τότε ο χρόνος που απαιτητικά αποσπά το γράψιμο,μπορεί να είναι πολύς, αποτελεί όμως τον προσωπικό οδηγό επιβίωσης και γι αυτό τον διεκδικεί. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το πάθος που αναβλύζει από την υπέρμετρη προσπάθεια που απαιτείται, όσο πιο έντονα βιώνεται, τόσο πιο πολύ αποδίδει τα οφέλη του. Δεν μπορεί να είναι ένα απαραίτητο χόμπι, αλλά
Read more »

Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές από τον Δημήτρη Κώτσο

Από -
Εικόνα
Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές από τον Δημήτρη Κώτσο Ο Ανέστης είναι το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας μας. Η γέννηση του συντελέστηκε με ένα σκληρό γεγονός την μεγάλη σφαγή των χριστιανών στο Μεγάλο Κάστρο στις 25 Αυγούστου 1898. Σε αυτό το ζοφερό κλίμα η απώλεια της μάνας του μετά την γέννα τον βάζει στο στόχαστρο του πατέρα του. Η τέχνη και συγκεκριμένα η ζωγραφική τον βοηθάει να βάλει στον καμβά του άλλοτε με φωτεινά και άλλοτε με σκούρα χρώματα την επίδραση που είχε ο πόλεμος στον ψυχισμό του και πως τον έκανε να αλλάξει σαν άνθρωπο. Η Τέσυ Μπάιλα έγραψε ένα άρτιο μυθιστόρημα που ασχολήθηκε στο ιστορικό κομμάτι με την μεγάλη σφαγή του 1898, την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο αλλά και τον πόλεμο που συντελέστηκε στα χαρακώματα. Επίσης ο Διχασμός που υπήρξε στην Ελλάδα μεταξύ Βενιζελικών και Βασιλικών. Όσον αφορά τους χαρακτήρες ο Ανέστης είναι ένας ευαίσθητος και πονεμένος χαρακτήρας που η τέχνη είναι το βάλσαμο του και ο τρόπος να επουλώνει τις εσωτερικές π
Read more »

ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΕΙΣ ΤΑΝ ΠΟΛΙΝ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ

Από -
Εικόνα
Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Ένα από τα πιο καίρια ερωτήματα που προκύπτει κάθε φορά που ένας συνειδητοποιημένος αναγνώστης κλείνει ένα βιβλίο είναι αν και σε ποιο βαθμό κατάφερε ο συγγραφέας του να αναπτύξει όλες εκείνες τις τεχνικές που προσδιορίζουν ως τέχνη τον εκφρασμένο λόγο και ενδεχομένως να ενεργοποιήσει τα αναγκαία ψυχικά του αποθέματα, για να μετατρέψει το μικρόκοσμο του έργου του σε μια συγκεκριμένη ιδέα την οποία θέλει να κοινωνήσει στον αναγνώστη του. Στο συγκεκριμένο βιβλίο όμως αυτό που ο αναγνώστης καλείται να θαυμάσει κυρίως δεν είναι η αριστουργηματική του δομή και οι δομημένοι χαρακτήρες, ούτε η ανασύσταση ενός τόσο μακρινού παρελθόντος μέσα από την παραμικρή λεπτομέρεια, όσο η ευθύνη του συγγραφέα απέναντι στο τυπωμένο χαρτί. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες ο αναγνώστης μπορεί να αντιληφθεί, ας μου επιτραπεί η έκφραση, το "φόβο" του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΛΠΟΥΖΟΥ απέναντι σ' αυτό που καταπιάνεται να γράψει. Όσο γοητευτικό κι αν είναι, το ταξίδι της γραφής συνιστά την
Read more »