Ο Σάκης Ξυλοπινάκας γράφει για ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΕΠΑΙΖΕ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ

Διαβάζοντας το βιβλίο της κ. Μπάιλα, το βρήκα εξαιρετικό. Λάτρεψα τον τρόπο που αφήνει πάνω στο λευκό χαρτί κάθε λέξη, δημιουργώντας εικόνες, αρώματα, σκέψεις, συναισθήματα, μελωδίες. Η ποιητική της γραφή στην απόδοση του κειμένου μού δημιούργησε την επιθυμία να διαβάζω κάθε σελίδα αργά και με μεγάλη προσοχή, φοβούμενος μη χάσω τη μελωδία των λέξεων! Από τη στιγμή που πήρα το «Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές» στα χέρια μου έμεινα στο εξώφυλλο...μου έκανε εντύπωση που η συγγραφέας επέλεξε ένα πίνακα του Μονέ. Διαβάζοντας τις πρώτες του σελίδες με γοήτευσε ο λυρισμός, η ποιητικότητα, οι Κρητικοί ιδιωματισμοί...εικόνες και πρόσωπα εμφανίζονταν μπροστά μου. Οι λέξεις γινόντουσαν χρώμα, εικόνες φιγούρες που πέρναγαν μπροστά μου. Δυνατή ιστορία που βεβαιώνει πως ο Θεός δεν αφήνει κανένα πλάσμα του μόνο και χωρίς την παρουσία του. Στη ζωή του Ανέστη άνθρωποι όπως ο παππούς Λεωνίδας, η θεία Λουλουδιά, η θετή αδελφή του η Μυρσίνη, η κυρά Ευτέρπη, η Χριστίνα, ο Δημήτρης αλλά κυρίως η Ισιδώρα και ο Μικέλε. Τον βοηθούν, τον πλάθουν, τον διαμορφώνουν ως παιδί, ως έφηβο, ως άντρα, ως καλλιτέχνη...

και απέναντι του η ζωή γεμάτη ανατροπές και εκπλήξεις. Από την ευτυχία που γεννά η ελπίδα και ο έρωτας ως την κόλαση του πολέμου. Ενός Πόλεμου που η ζωή χάνει κάθε της αξία και ο άνθρωπος κάθε ανθρωπιά. Εκεί όπου ο Θεός γυρίζει το πρόσωπό Του και παίρνει τα μάτια Του απ΄ τον άνθρωπο, που έπλασε και αγαπά και αυτόματα το πλάσμα της δημιουργίας Του γίνεται το πιο σκοτεινό και επικίνδυνο θεριό. Μα το σκοτάδι δεν μπορεί να φυλακίσει το φως. Η αγάπη κλείνει τις πληγές. Όσο αίμα και να είδαν τα αθώα σου μάτια, η ψυχή σου είναι αγνή, το καλό πάντα θα υπερισχύει!