Για τον καθένα μας, ο τρόπος που επιλέγουμε να ζήσουμε αποτελεί τον προσδιοριστικό παράγοντα της ταυτότητάς μας και καθορίζει την απαραίτητη πνευματική αρμονία που απαιτεί η σχέση νου και σώματος για να ισορροπεί η ψυχή. Για μερικούς το γράψιμο αποτελεί το μόνο τρόπο συνομιλίας με ό,τι χαρακτηρίζει αυτήν ακριβώς την ισορροπία και το αναγάγουν σε τέχνη ζωής, στην οποία επιδίδονται με αφοσίωση και αμετανόητο πείσμα, απόλυτα ταυτισμένοι στο πάθος που τους εμπνέει. Αν ισχύει πως η υψηλή επίδοση σε κάθε μορφή τέχνης προυποθέτει αβάσταχτη προσπάθεια και οδύνη κι αν είναι αλήθεια, ότι κάθε πάθος γίνεται τελικά το μεθύσι που ευφραίνει τη ζωή, τότε ο χρόνος που απαιτητικά αποσπά το γράψιμο,μπορεί να είναι πολύς, αποτελεί όμως τον προσωπικό οδηγό επιβίωσης και γι αυτό τον διεκδικεί. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το πάθος που αναβλύζει από την υπέρμετρη προσπάθεια που απαιτείται, όσο πιο έντονα βιώνεται, τόσο πιο πολύ αποδίδει τα οφέλη του. Δεν μπορεί να είναι ένα απαραίτητο χόμπι, ...
Σχόλια