Οι αναγνώστες γράφουν... Το μυστικό ήταν η ζάχαρη από τη Φανή Ματσινοπούλου
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΗΤΑΝ Η ΖΑΧΑΡΗ
Ενας κόσμος γεμάτος μυρωδιές είναι το καινούριο βιβλίο της Τέσυ βασιλικός και δυόσμος, φρέσκο ζεστό ψωμί και αχνιστό γάλα, καλιτσούνια και τυροπιτάκια αλλά κυρίως μοσχοβολά κοριτσίστικα γέλια, το χάδι της μάνας, η αγκαλιά και η ζεστασιά της αγάπης της. Εχει όμως κι άλλα πολλά και αντιφατικά αυτός ο κόσμος: αγάπη και μίσος, τρυφεράδα και σκληρότητα, χάδια και ραπίσματα, φουρτούνες και μπουνάτσες, υποσχέσεις που συνεχώς καταπατούνται, όνειρα που δεν έγιναν πραγματικότητα, έρωτες άνευ όρων, πόνο και χαρά. Ενας κόσμος πασπαλισμένος με ζάχαρη για να γλυκάνει την πίκρα και να αντέξει η καρδιά.
Από τα βουνά της υπερήφανης Κρήτης που την αξιοπρέπειά της ισοπεδώνει ο κατακτητής ως την αγκαλιά και τις παράγκες της φτωχομάνας Δραπετσώνας που τυλίγει μέσα της τα πονεμένα προσφυγικά νοικοκυριά με τις ασβεστωμένες αυλές και τους βασιλικούς αλλά και τους τεκέδες που συχνάζουν οι χασικλήδες με τους ναργιλέδες τους και όλη τη γοητεία της παρανομίας. Κορμιά που ενώνονται στο όνομα του έρωτα ενώ συγχρόνως γεμίζουν πληγές από την αδάμαστη ζήλια που τους καίει τα σωθικά, ήρωες, οι ίδιοι θύτες και θύματα, μιας σκληρής πραγματικότητας στο γαϊτανάκι της ζωής.
Μοναδικές και συγκλονιστικές οι ψυχογραφίες της Τέσυ. Γυναίκα της εποχής της, η Κατίνα, αναθρεμμένη και εκπαιδευμένη να υποταχθεί στη μοίρα της ως θύμα αλλά μία μοίρα που τελικά εκείνη επέλεξε για να εναλλάσσει συνεχώς ρόλο και ως θύτης πια να ορίσει εκείνη με τη σειρά της το πεπρωμένο του Θέμελη και του παιδιού τους. Παλεύει και τελικά πνίγει τη δίψα της για μόρφωση, για μια άλλη διαφορετική ζωή και είναι έτοιμη να σκοτώσει την ψυχή της προκειμένου να δει το γυιό της να πραγαματοποιεί το δικό της όνειρο αλλά και να παραδοθεί σε μία αγάπη δίχως όρους και όρια. Ο Θέμελης, θύμα κι αυτός της δικής του εποχής, θα την "αγαπήσει" με τους δικούς του όρους αλλά και θα τη βασανίσει χωρίς όρια, θα τσαλακώσει την ψυχή και την αξιοπρέπειά της και τέλος θα υποστεί τη λαχτάρα της γι' αυτόν.
Εχουν γραφτεί πολλά για τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, για την τραγωδία που έζησε ο τόπος μας και τα ανθρώπινα ράκη, σωματικά και ψυχικά, ως αποτέλεσμα της γερμανικής εισβολής - να θυμίσω το αριστούργημα του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Μαουτχάουζεν". Θα έλεγε κάποιος ότι δεν υπάρχει κάτι πια που δεν έχει ειπωθεί γι' αυτήν την εποχή. Κι όμως, η Τέσυ, με την ευαισθησία και τον πλούτο που τη χαρακτηρίζουν, μας δίνει τη δική της ιστορία, τη δική της άποψη και κατάθεση ψυχής για την ανθρώπινη περίπτωση. Η ματιά της, σκληρή και αμείλικτη, αληθινή και κυνική συγχρόνως όμως τρυφερή και ευαίσθητη, βαθιά και διεισδυτική. Και κάπου εκεί, η Κατίνα και ο Θέμελης, οι αντιφατικοί της ήρωες, η υποταγή και η βαναυσότητα, η αγάπη και η ζήλια, η αλαζονεία και η ταπεινότητα.
Πόση ζάχαρη χρειάστηκε η Κατίνα να πασπαλίσει την πικρή ζωή της και τη ζωή του Θράσου; Και ο Θέμελης; Ηταν η θυσία της Κατίνας, ζάχαρη για τη δική του ζωή; Ή απλώς τον χρησιμοποίησε για να δικαιώσει το ανεκπλήρωτο όνειρό της για γράμματα και μόρφωση; Η Τέσυ μπήκε βαθιά μέσα στην αθρώπινη ψυχή, έφτασε το μαχαίρι στο κόκκαλο, τη διάβασε και την ένιωσε, έσκυψε με απέραντη τρυφερότητα σε όλους τους ήρωές της - Κωνσταντάκαινα, Αντωνία, Σήφη, Μαρίτσα - τους πήρε από το χέρι και έσυρε μαζί τους το χορό στα βουνά και τις θάλασσες της ανθρώπινης περιπέτειας. Πόση ζάχαρη χρειάζεται το φαγητό μας, πόση η ζωή μας; Πόσο συχνά; Κι αν κουραστούμε; Πόσο αντέχουμε; Και πόση ζάχαρη στα όνειρά μας; Γιατί κι αυτά, καμιά φορά, τα σκοτεινιάζει η ζωή........
Λίγη ζάχαρη να ρίξεις
στην πληγή σου από πάνω
να γλυκάνει η ψυχή σου
να γελάσει η καρδιά σου
Κι αν η αγάπη σε πονάει
και τα δάκρυα πλημμυρίζουν
βάλε ζάχαρη να γίνει
πιο γλυκιά η θύμησή σου
Δάκρυα και πόνοι φεύγουν
θάλασσες που ημερεύουν
ένα είναι το γιατρικό
ζάχαρη το μυστικό!
Τέσυ, σ' ευχαριστούμε που πασπαλίζεις με ζάχαρη τις στιγμές που αναζητούμε το κάτι άλλο στη λογοτεχνία μας!
Σχόλια