ΩΔΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ/ ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΚΑΝΤΖΗΣ
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό..."
Οδυσσέας Ελύτης
Σε ένα καλαίσθητο μικρό βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός, ο ποιητής ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΚΑΝΤΖΗΣ εκθέτει την προσωπική του οδύνη για τον πόλεμο στη Γάζα.
Κρατώντας στο μυαλό του τη συμβουλή του ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ και με αφορμή το ανάλογο της πολιορκίας του Μεσολογγίου ο ποιητής συνθέτει μια λυρική σύνθεση, στην οποία εκφράζει, με συντριβή και δέος, όλο τον πόνο που νιώθει για ένα έγκλημα που συντελείται με τη συννενοχή του "πολιτισμένου' κόσμου. Το έργο είναι αφιερωμένο στα παιδιά της Γάζας, της Πάλαιστίνης και της Βαγδάτης, θύματα του δικού μας φαρισαισμού, όπως φράφει στον πρόλογο του.
Η ιδέα της χρήσης στίχων του Σολωμού, από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους, τους οποίους παραθέτει αυτούσιους μέσα στο ποίημα, ακριβώς για να καταδείξει τις αναλογίες και τον συσχετισμό των δύο ιστορικών γεγονότων, ως σύλληψη και μόνο αρκεί, για να εντυπωσιάσει τον αναγνώστη και να του θυμίσει ότι ακόμη και σήμερα, που η τέχνη του λόγου βάλλεται από την εμπορική ευκολία, η ποίηση εξακολουθεί να υπάρχει και να την υπηρετεί κατά πως της πρέπει.
Ο ποιητής συνταράσσεται από τη μορφή ενός παιδιού που τρέμει στην αγκαλιά της μάνας του και σ' αυτό απευθύνει τον λυγμό του, για να αποτίσει ένα φόρο τιμής στα παιδιά που χάνονται στη φρίκη του πολέμου. Ταγμένος στο πλευρό των αδικημένων, με μια ψυχή γενναιόδωρη, μας καλεί να δούμε το αποτέλεσμα της δικής μας αδιαφορίας απέναντι σε ανθρώπους που τόσο πολύ μας μοιάζουν και να αναλογιστούμε το μέγεθος της καλά βολεμένης "ανθρωπιάς" μας.
"Ωραίοι καιροί τα σπίτια μας απέναντι- τα ιερά αντίκρυ τότε!
Μόνον η γλώσσα το δέρμα και τα ρούχα ξεχώριζαν
όμως τα μάτια κι οι ψυχές μας Ένα σαν τον μοναδικό Θεό που τα 'πλασε
μια προσευχή να πέμπουν στα ουράνια"
Σχόλια