ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΓΚΟΓΚΟΥ

Ο ΘΩΜΑΣ ΓΚΟΓΚΟΣ είναι ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, μαθητής της Α΄Λυκείου με στόχο τη Φιλολογία.  Βρέθηκε στην παρουσίαση του βιβλίου και αμέσως μετά την ανάγνωση του θέλησε να γράψει τις εντυπώσεις του. Τα παρακάτω είναι μόνο ένα απόσπασμα από τη δεκατετρασέλιδη εργασία που έκανε για Το Πορτρέτο της Σιωπής, με σκοπό να το παρουσιάσει στο μάθημα Λογοτεχνίας στο σχολείο του.
Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω τόσο για την αγάπη με την οποία προσέγγισε το Πορτρέτο κι εμένα προσωπικά, όσο και για την τιμή που μου έκανε να ασχοληθεί με το βιβλίο μου και να το παρουσιάσει στην τάξη του.
Επίσης θα ήθελα να τον ευχαριστήσω που τόσο ευγενικά μου την παραχώρησε για αυτήν την ανάρτηση.
Όσο για την ποιότητα της εργασίας, γραμμένης από ένα δεκαεξάχρονο παιδί, αφήνω εσάς να κάνετε τα σχόλια!
  

ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

"Το Πορτρέτο της σιωπής τόσο από τεχνική άποψη όσο και από τα νοήματα που περνάει είναι υπέροχο. Από τεχνική άποψη, η συγγραφέας χρησιμοποιεί πλούσιο λεξιλόγιο, το οποίο μας βοηθά στο να εμπλουτίσουμε το δικό μας και να έχουμε καλύτερη έκφραση τόσο στον προφορικό όσο και στον γραπτό λόγο. Χρησιμοποιούνται πολλές εικόνες που δίνουν στον αναγνώστη την ευκαιρία να ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα, ενώ οι εικόνες από την θάλασσα και την μουσική σε βοηθούν να αποφορτιστείς από τις σκέψεις σου, να χαλαρώσεις και να απολαύσεις την ανάγνωση.


Σε ότι έχει σχέση με τα ιδέες και τις αξίες που απαντώνται στο έργο, δεν γίνεται να μην αναφερθεί κανείς στην ψυχική αναζήτηση του ήρωα. Σήμερα που ζούμε σε κοινωνίες όπου μας επιβάλλουν ένα σωρό από πρέπει και υποχρεώσεις, οι άνθρωποι γινόμαστε εγωκεντρικοί, εγωιστές ενώ καταπιέζουμε τα προσωπικά μας θέλω. Η συγγραφέας λοιπόν, μέσω του Χριστόφορου, καταφέρνει να το σπάσει αυτό και να δείξει πού ακριβώς βρίσκεται η ευτυχία. Και η ευτυχία βρίσκεται μέσα μας. Ευτυχισμένος είναι ένας άνθρωπος, όταν τα έχει βρει με τον εαυτό του και έχει συμβιβαστεί με το είναι του.

Έπειτα, το βιβλίο εξυμνεί τον έρωτα, όχι όμως με την καθιερωμένη μορφή που πολλοί μπορούν να σκεφτούν ,δηλαδή από την βίωσή του, αλλά αντίθετα η εξύμνησή του γίνεται μέσα από την άρνησή του. Ο Χριστόφορος φεύγει δύο φόρες, αφήνοντας πίσω του και τις δύο φορές δυο γυναίκες που αγάπησε πολύ. Μέσα όμως από τα βουητά των κυμάτων της θάλασσας και μέσα από τις απαλές νότες που αφήνει πίσω το βιολί συνειδητοποιεί ότι τον έρωτα κανείς δεν μπορεί να τον απαρνηθεί. Ωστόσο επιλέγει το δύσκολο μονοπάτι της εξαφάνισης, πηγαίνοντας πάλι ενάντια σε αυτό που πολλοί θα ήθελαν και που είναι το καθιερωμένο, δηλαδή στην βίωση του έρωτα.

Τέλος, η συγγραφέας θέλει να δείξει μέσα από τις σελίδες της, ότι η ανθρώπινη ψυχή δεν φοράει χαλινάρια. Εάν προσπαθήσεις να της τα βάλεις και να την οριοθετήσεις, τότε την φυλακίζεις. Η φυλάκιση της ζωής όμως, οδηγεί στην δυστυχία και στην απογοήτευση. Οδηγεί στην αποτυχία των ονείρων μας και στην καθιέρωση μιας ζωής γεμάτη πρέπει.
Στοιχεία του έργου που με συγκίνησαν
Για μένα, όλο το έργο ήταν πολύ συγκινητικό. Οι καλογραμμένες σελίδες δεν μου επέτρεπαν ούτε για μια στιγμή να σταματήσω την ανάγνωση. Ένα σημείο που μ’ άρεσε πάρα πολύ, ήταν η μεγαλοψυχία του Στρατή να παντρευτεί την Κατερίνα, χωρίς ωστόσο να κοιτάει το προσωπικό του όφελος, αφού την αγάπησε πραγματικά και την σεβάστηκε σε όλον τον έγγαμο βίο τους. Ένας ήρωας που προσωποποιεί την αφοσίωση σε όλο της το μεγαλείο.

Στη συνέχεια, άλλο στοιχείο που με συγκίνησε ήταν το τέλος. Η ένωση που πραγματοποιήθηκε μεταξύ της Αγγελίνας και του Χριστόφορου μέσω της κοινής του αγάπης για την μουσική ήταν συγκλονιστική και ειλικρινά συνεπαίρνει τον αναγνώστη. Εδώ θα ήθελα να επισημάνω, ότι διαβάζοντάς το, θεωρείς ότι το τέλος του θα είναι προβλέψιμο και πανομοιότυπο με πολλά άλλα βιβλία. Στο σημείο αυτό ακριβώς όμως ανατρέπεται γι άλλη μια φορά η ιστορία. Αυτή όμως είναι η μαγεία του, οι ανατροπές που συμβαίνουν σε όλες τις σελίδες του.

Ακόμη, εντυπωσιακά είναι τα λόγια του πατέρα Ευδόκιμου. Είναι λόγια σοφά, αποφθέγματα ζωής και δείχνουν την εμπειρία που έχει από την ζωή.

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ


Το Πορτρέτο της Σιωπής είναι ένα καλοδουλεμένο έργο που αξίζει να το διαβάσει κανείς. Δεν είναι ένα απλό ρομαντικό μυθιστόρημα, αλλά θέτοντας ως βάση τον έρωτα, θίγει θέματα της καθημερινότητας και δίνει απαντήσεις σε διάφορα ταξίδια που κάνει η ανθρώπινη ψυχή. Υπάρχουν απόψεις για τη μουσική, τα όνειρα, τον έρωτα, το Θεό και τους ανθρώπους. Υπάρχουν λύσεις για όσους νιώθουν διαφορετικοί πληγώνοντας άθελά τους ανθρώπους που αγάπησαν. Υπάρχουν φωτογραφίες και πορτρέτα των σιωπών που είναι κρυμμένες πίσω απ’ την ανθρώπινη φλυαρία.

Δείχνει πώς η μοίρα μπορεί να παίξει όμορφα αλλά και άσχημα παιχνίδια στις ζωές των ανθρώπων ενώ τονίζει ότι κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του, παρά μόνο εάν αποβάλλει όλα τα πάθη του και τους ενδοιασμούς του και αφήσει ελεύθερη την ψυχή του να ακολουθήσει τα μονοπάτια που αυτή έχει σχεδιάσει.

ΤΕΧΝΟ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του Πορτρέτου της Σιωπής, είναι φανερή η λογοτεχνική του τελειότητα. Η συγγραφέας χρησιμοποιεί την ποιητική γλώσσα με ελάχιστα στοιχεία την τοπικής διαλέκτου του νησιού, ενώ υπάρχει μια πληθώρα εκφραστικών μέσων όπως παρομοιώσεων, μεταφορών αλλά με κυρίαρχο αυτό των εικόνων. Οι εικόνες που χρησιμοποιούνται είναι ιδιαίτερα παραστατικές, άριστα διατυπωμένες και περιγραφικές που σε οδηγούν στην ενεργοποίηση όλων των αισθήσεων σου, ώστε να καταλάβεις πλήρως αυτό το δημιούργημα. Οι μεταβάσεις από το παρόν στο παρελθόν και το αντίστροφο, γίνονται με μεγάλη ακρίβεια, ώστε να μην μπερδεύουν τον αναγνώστη.
Το ύφος του κειμένου είναι απλό και παραστατικό, ιδιαίτερα ζωντανό, με πλούσιο λογοτεχνικό λεξιλόγιο και λόγο που ρέει, κινώντας ακόμα πιο πολύ το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Εργασία στην λογοτεχνία

Θωμάς Γκόγκος Α1
59ο λύκειο Αθηνών