ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
Από τις εκδόσεις ΄Εναστρον επανακυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
Πόσες νότες άραγε αρκούν, για να αποτυπώσουν σ΄ ένα κύμα μελωδικό το πορτρέτο της σιωπής; Και πόση σιωπή χρειάζεται, για να ακούσει κανείς τη αρμονία μιας μελωδίας να ξετυλίγεται μέσα του;
Πόσες νότες άραγε αρκούν, για να αποτυπώσουν σ΄ ένα κύμα μελωδικό το πορτρέτο της σιωπής; Και πόση σιωπή χρειάζεται, για να ακούσει κανείς τη αρμονία μιας μελωδίας να ξετυλίγεται μέσα του;
Μια μελωδία από σκορπισμένες νότες συντελεί πάντα στο γνωστικό μας αυτοπροσδιορισμό. Είναι η αιολική μουσική των κυμάτων όταν συνομιλούν ερωτικά, αργοσαλεύοντας στη θαλασσινή τους συμφωνία ή απλώς ένα κύμα που έρχεται να υπενθυμίσει ότι η μοναχικότητα μπορεί να είναι ένα δικαίωμα, μια αδιαπραγμάτευτη αξία;
Τα ερωτήματα αυτά γεννήθηκαν, όταν ερήμην της η ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΙΝΔΡΟΥ με το μοναδικό κομμάτι της που τιτλοφορείται ROMANCE έδωσε το ερέθισμα, για να γραφτεί το βιβλίο αυτό. Σαν αεράκι η μελωδία της έδωσε πνοή και το ταξίδι ξεκίνησε.
Η σιωπή είναι η σκάλα που οδηγεί στο σκοτεινό άδυτο της ψυχής μας…Είναι η υπόκρουση που μας βοηθάει να αφουγκραστούμε το όνειρο…
Είναι τα σπάργανα όπου γεννιέται η μουσική…
Η πηγή της μοναξιάς και της αυτογνωσίας …
Το μονοπάτι που οδηγεί στην αγκαλιά του Θείου…
Ο Χριστόφορος δυο αγάπες είχε στη ζωή του. Τη θάλασσα και το βιολί.
Και όταν οι αγάπες του αυτές αναμετρήθηκαν με τον έρωτα που έχει ένας άντρας για μία γυναίκα, έχασε ο φτερωτός θεός. Εκείνος φεύγει για να αναζητήσει μες στη μοναστική σιωπή τον εαυτό του. Εκείνη απομένει με τη δική της αλήθεια στα σπλάχνα, βυθισμένη στη σιωπή της ενοχής.
Τι γίνεται όμως όταν ο Θεός του Χριστόφορου «δοκιμάζει» ένα πλάσμα που δεν φταίει για ό,τι αποφάσισαν οι δυο εραστές; Πόσο αντέχει το όνειρο να μένει αλώβητο στο βάθρο του;
Τότε ένα βιολί μαστορεύει μελαγχολικές μελωδίες, μια γυναίκα αποτυπώνει το πορτρέτο της σιωπής σ’ ένα χαρτί και το πορτρέτο της αγάπης στην καρδιά της, μια μάνα καταριέται το Θεό και ένα παιδί περιμένει μια θυσία για να ζήσει…
Τότε και ο Χριστόφορος έρχεται αντιμέτωπος με τη σιωπή του και με δυο μάτια που κρύβουν μέσα τους την ίδια αναζήτηση όπως και τα δικά του…
----------------------
Το πορτρέτο της σιωπής είναι ένα βιβλίο που δεν το διαβάζεις απλώς. Συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις. Είναι ένα έργο πλημμυρισμένο αρώματα και χρώματα.
Μοσχοβολιές λουλουδιών, αλμύρας και θυμιάματος. Ήχους καμπάνας και λυγμών. Γεύσεις ξερών σύκων και απόγνωσης.
Είναι ένα βιβλίο ονειρικό. Αφιερωμένο στα όνειρα που πεθαίνουν προτού προλάβουν να ζήσουν, από μια μόνο απόφαση. Απ’ το κυνήγι ενός θησαυρού που δεν υπάρχει.
Γιατί η ευτυχία είναι κρυμμένη μες στα ευτυχισμένα μάτια ενός παιδιού.
Το πορτρέτο της σιωπής είναι ένα έργο με ήθος, άρτια δομή και στοχαστική διάθεση απέναντι σε όσα πιστεύει ο άνθρωπος.
Είναι με μία και μόνη λέξη, τέχνη…
ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ
--------------------
Ένα βιβλίο που σε περιβάλλει με μια έντονη θλίψη: αυτή τη θλίψη που σου απομένει στο τέλος ενός ονείρου ή μετά από μια καταβύθιση μέσα στην καρδιά και στη ψυχή! Διαβάστε το επειγόντως!
ΖΙΛΜΠΕΡ ΣΙΝΟΥΕ
Μετάφραση: Μαριέττα Αυγερινού.
------------------------
απόσπασμα από το βιβλίο:
"…επέλεξα μόνος μου τη σιγή από τη φλυαρία και το βουητό της ζωής. Δέχτηκα να γίνω ο μουσικός της σιωπής, ο μουσικός της ιερής γαλήνης αλλοτινών ήχων. Προτίμησα να υψώνω τη φωνή μου, ωδή στον απερίγραπτο έρωτα της σαγήνης, σπονδή σε μια οριστική ανατροπή της ζωής μου. Αφέθηκα να δραπετεύσω στο απροσδιόριστο ενός ονείρου που σκίαζε την ψυχή μου από παιδί. Και τώρα μαθητεύω στην ακινησία της σπαραχτικής ποίησης που εξελίσσεται γύρω μου, στον μαγικό κόσμο των αισθήσεων που με περιβάλλει.
Στήνω αυτί, εκείνες τις ιερές ώρες που το βουνό έχει αποκοιμηθεί, για να αφουγκραστώ τη μαγεία να ξεδιπλώνεται και τη ζωή να περνά σε μιαν άλλη διάσταση. Ακούω τον βουερό αναστεναγμό της φύσης, τον άηχο οργασμό της, την ώρα που οι νυχτερινές δροσοσταλίδες την κάνουν να ανατριχιάζει μια φεγγοβόλα βραδιά, μια βραδιά νοτισμένη που αγκαλιάζει ηδονικά την βουνίσια κορυφή και αποπνέει υγρές μυρωδιές απ το μεθυσμένο κορμί της…"
Περιμένω με πολλή χαρά τα δικά σας σχόλια!
Περιμένω με πολλή χαρά τα δικά σας σχόλια!
Σχόλια
Με εκτίμηση
Γιώτα Φώτου
Αυτό που με εκπλήσει όμως περισσότερο είναι η αληθινή , βαθειά, αγάπη που έχουν για σένα οι φίλοι σου!!
Ένας άνθρωπος λοιπόν που αγαπιέται και αγαπάει τόσο πολύ στην ζωή του ( γιατί αυτά είναι αντιστρόφως ανάλογα) πως μπορεί να μην μας καταπλήτει και ως συγγραφέας;
Πραγματικά είμαι πολυ χαρούμενη που σε γνώρισα, εύχομαι να εκπληρώνεις πάντα τις επιθυμίες σου.
Καλοτάξιδο!!!!
Σε ξύλινα πατώματα παλιών σπιτιών,
Κι οι στεναγμοί των σαρακιών που κρύβονται στα ξύλα,
Σμίγει με την αναπνοή που αφήνουνε οι έρωτες
Την ώρα του μικρού θανάτου.
Ανοίγει αέρας την παλάμη του,
Βοριάς φυσάει,
Βογκάνε στα παλιά σανίδια πατήματα απόντων.
Οι αναπνοές παλιών ενοίκων
σαν κεριά ανάβουνε,
Της στέγης οι ραγισματιές, πολυέλαιος,
κρύσταλλο ακριβό, ταξιδεμένο
Βγαίνουν μετάξια,
ασήμια στρώνονται,
Μαζώνουν οι βαθιές σπηλιές που ο πόνος άνοιξε στα σώματα ,
Νεράκι βρόχινο,
τα δάκρια,
Καίει τις θύμησες λιβάνι η μνήμη ,
Μια - μια να ‘ρθουνε οι ψυχές να πιούν νερό εκεί που πέρασαν,
Για να μην ξεχαστούν ποτέ,
Για να ξεχάσουν.
Η αυγή που ξημερώνει,
Ψυχοσάββατο.
Δικό σου "γκρινιάρα" φίλη μου,
που σ' αγαπάω τόσο.
Ξέρω, κάτι άλλο περιμένεις, αλλά, πως να κρίνει αμερόληπτα κανείς κάτι που το ζει σαν δικό του?
Ξεχνάς πως χάρη στο Χριστόφορο γνωριστήκαμε, μέσω της αγαπημένης μας κοινής φίλης Πασχαλίας?
Θα έρθει όμως, να είσαι σίγουρη.
Το ανωτέρω, εκτός εσού, και για τους:
Ε. Γ. (ξέρει αυτή, που τόσα της οφείλω)
και
Κ. όπως κόσμος, με σπασμένες αγκαλιές, αφού δεν τόλμησαν ποτέ ν' ανοίξουν διάπλατα, σε χάδι καθαρό.
Καλό απόγευμα
Περικλής
Όσο για το ποίημα που μας χάρισες τι να πω! Μόνο σ ευχαριστώ πολύ που μου το εμπιστεύεσαικαι ότι είναι Εξαιρετικό, όπως και τα άλλα που είχα την τιμή και την ευτυχία να διαβάσω!
Καλό Φθινόπωρο!!!!!
Ηταν μια έκπληξη όταν προχθές, αργά το βράδυ, μετά από 2,5 μήνες περίπου, άνοιξα υπολογιστή & mail...
Μπράβο Τέσυ για το βήμα που έκανες. Θα σπεύσω να το διαβάσω.
Καλοτάξιδο μέσα απ΄την καρδιά μου
Χάθηκα λίγο, το κάνω κάθε χρόνο αυτή την εποχή, λόγω δουλειάς και άλλων, αλλά είμαι καλά. Είσαι το πρώτο ιστολόγιο που επισκεφθηκα για φέτος. Θα τα πούμε μόλις βρω λίγο χρόνο
φιλιά σε σένα και στους φίλους μου
το δάιβασα και γοητεύτηκα από τονν όμορφο κόσμο του Χριστόφφορου!!! όμορφες εικόνες, λέεξεις, αρώματα και η μυοσική παντου΄σε ολ΄κηρο το ββιβλίο. Δεν ήθελα να τελειώσει.!θα το διαβάσει κι η μαμά μου που θέλει. Τωρα πότε θα γράψετε άλλο;
Πως την ορίζεικανείς?
Κιαν έχειορισμό, ποιόςείναι αυτός?
Ποιόν ήχο έχει, αφού πάντατηςείναι εκωφαντική?
Κι η απουσία, αυτήπου προηγείται ή κάποτε έπεται της σιωπής, είναι ανώδυνη σχεδόν ή αλλάζει τα πάντα, αφού ο καθένας κρατάει βαθιά του, κάποια μυστικά?
Ένας νέος άνθρωπος, φεύγει. Αφήνει οικογένεια, μια "αγαπημένη"κι ακολουθεί το δικό του σκοπό- όνειρο.
Η μελωδία της σιωπής επιτυγχάνεται, έργο μοναδικό καικορυφαίο.
Γύρω του, αργοί οι ρυθμοί της ζωής, με φανερά τα χνάρια τηςόμως.
Μικρές κραυγές-φωνές- εξομολογήσεις του γέροντα Ευδόκιμου, κι οι λίγες, φευγαλέες εικόνες του Ιάκωβου,που εκπληρώνοντας-εν μέρη- το σκοπό του,επιλέγεινα φύγειγιατί η αλήθεια απειλεί να βγει στο φως,
έχοντας σκίσει ήδη την καρδιά του Χριστόφορου.
Ο τελευταίος, καλείταιναεπιστρέψει,'οταν ο θάνατος ετοιμάζει το δεύτερό του χτύπημα. Κιεκεί, η αλήθεια γίνεται φωτιά, να καθαρίσει όσα αγκάθια έσπειραν στις ζωές τους χρόνια πριν.
Γεμίζει κραυγές η σιωπή, πόνου,λαχτάρας, απόγνωσης,επιθυμίας,μαπερισσότερο, αλήθεια, αυτή που κάποιοιγνώριζαν, μα έκρυψαν καλά.
Ταράζεται η σιωπή, η καταιγίδα έρχεται σαρωτική.
Μέσα στην αγάπη χωράει ο εγωισμός?
Κι αν διώξεις κάποιον, σταματάς να τον αγαπάς, εξ'αιτίας του πόνουπου προκαλεί η παρούσα πάντα απουσία?
Τα γεύματα της Κυριακής τα στρώνουν οι απόντες?
Κοιμούνται ποτέ οι δαίμονες της ψυχής, ή είναι πάντα ισχυρότεροι από κάθε απόφαση και θέλω?
Κιότανο Θεός δείξει έλεος, γιατί ο άνθρωπος επιλέγει το χαμό?
Υπάρχουν αθώες ενοχές ή όλες βαραίνουν το ίδιο?
Στο τέλος, ποιά αλήθεια φοβάται ο καθένας?
Ότι απαρνιέται και γυρνάει πεινασμένο, για να διεκδικήσει, ίδιος έρωτας?
Γνώρισα τον Χριστόφορο στην αρχή του, σχεδόν ταυτόχρονα με τη δημιουργό του, κι αγάπησα πολύ και τους δύο, αφού πίστεψα και στους δύο πολύ.
Η γραφή της Τέσσυς, είναι ματιά φωτογράφου( η δεύτερη-τρίτηκαλύτερα -ιδιότητά της), δεν αφήνει περιθώρια ναμην μυρίσεις κύμα, οικογένεια, θείο, έρωτα, αγάπη,παράπονο. Όλα δεξιοτεχνικά, αφού είναι άριστη κάτοχος και χρήστης της ελληνικής γλώσσας(πρώτα από όλους μας, ο μεγάλος μας λογοτέχνης Α. Σαμαράκης το διεπίστωσε για την Τέσσυ), σαν μουσική ξεχύνονται μέσα στις σελίδες και παρασύρουνμε το μεγαλείο τους στην εξύψωση, πέρα και πάνω απ'όλα, σανμουσική τη νύχτα, που μας ξυπνά για να μας χαρίσει όνειρα μοναδικά.
Στιγμές πολλές οι κορυφαίες, αν όμως μπω στην διαδικασία της επιλογής αυτών θα αδικήσω πολλές.
Σαν τελευταίο, θα πω τούτο:
αν το παρώνδεν ήταν λόγος πεζός, θα ήταν έργο μουσικό,κορυφαίο.
Κιανη μουσική αψηφά το θάνατο, "Το πορτραίτο της Σιωπής", 'ηρθε για να μείνειστις κορυφές της λογοτεχνίας, γιατίείναι σπάνιο έργο.
Υ.Γ. Από καρδιάς,το καλύτερο.
sorry,
alla den ypegrapsa to anotero
nai, eimai ego,
grivas periklis
filos agapimenos
Y.G.
EYXARISTO GIA TO TELEIO PROINO
Σ ευχαριστώ πολύ!
πως την ορίζει κανείς;
επειδή μερικές φορές μια ιστορία μπορεί να γίνει σπινθήρας μιας καλλιτεχνικής έκφρασης και να εκτινάξει μια ιδέα στη σφαίρα της Ποίησης!
Περικλή σ ευχαριστώ πολύ για το πιο τρυφερό σου κείμενο, για το πιο γλυκό καλωσόρισμα που χάρισες στο Πορτρέτο της Σιωπής!!!
Καλόγραμμενο, με πλούσιο λεξιλόγιο και σωστές εναλλαγέσ σε παρόν και παρελθόν...
ο χριστόφοροσ ειναι ενασ ηρωασ που μου εγινε γρηγορα αγαπητοσ...στον χαρακτηρα του δεν ειδα εναν εγωιστη ανθρωπο αλλα τον σημερινο άνθρωπο ο οποιοσ ψάχνεται,και προσπαθει να ανακαλυψει τον πραγματικό του εαυτο και το είναι του...το ότι ακολούθησε αυτο που πραγματικά ήθελε δείχνει την δύναμη τησ ψυχήσ του αλλά περνάει και το μήνυμα οτί η ψυχή και η καρδία μασ δεν πρέπει να έχει ούτε πρέπει ούτε να φυλακίζεται στα θέλω των άλλων αλλά και στουσ ρυθμούσ τησ σύγχρονησ κοινωνιασ...
συγχαρητήρια απο τα βάθυ τησ καρδιάσ μου...
Θωμάσ Γκόγκοσ
musician!!
Ευχαριστώ και πάλι κι εύχομαι δημιουργικές εμπνεύσεις
Με εκτίμηση
Musician!
Η ησυχία και η ηρεμία της σιωπής, ο μαγικός ήχος του βιολιού και η αλμύρα της θάλασσας,τρία στοιχεία που συντελούν μια ιστορία που ξεδιπλώνεται εντυπωσιακά....Οι πρωταγωνιστές καθημερινά πρόσωπα, ο γλυκός Χριστόφορος, η ταλαιπωρημένη Κατερίνα, ο Στρατής, ο Ιάκωβος, η Αγγελίνα, ο πατέρας Ευδόκιμος,αλλά και οι υπόλοιποι θα μου μείνουν χαραγμένοι στη μνήμη...
Απόλαυσα για μία ακόμη φορά τη μουσική της σιωπής, άκουσα τους ήχους της θάλασσας, μύρισα το ροδολίβανο του Αγίου ¨Ορους, έζησα τις αγωνίες των πρωταγωνιστών μέχρι την τελευταία σελίδα...
Σ'ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου γιαύτο το μαγευτικό ταξίδι, ξεχάστηκα, αφέθηκα στους ήχους,στις μυρωδιές, στα χρώματα, ξέφυγα από την ομοιογένεια που ξεπροβάλλει καθημερινά μπρός στα μάτια μου...Μοναδικής συναισθηματικής αξίας η παρτιτούρα του" Πορτρέτου της Σιωπής"...