Τέσυ Μπάιλα

  ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Νατάσας Μουτούση για το βιβλίο «Το Πορτρέτο της σιωπής» – Τέσυ Μπάιλα – Εκδόσεις Εναστρον "ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ" ΤΕΣΥ ΜΠΑΙΛΑ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΣΤΡΟΝ Αναρωτιέμαι πως να περιγράψω με λέξεις τις εντυπώσεις μου από το συγκλονιστικό αυτό βιβλίο της αγαπημένης μου Τέσυς Μπάιλα.  Έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία της εκτός αυτού, του πρώτου,  ήταν θέμα χρόνου να έλθει κι αυτό στα χέρια μου.  Διαπίστωσα ότι η δυναμική που έχει η πένα της αποδεικνύεται περίτρανα από το πρώτο της αυτό πόνημα. Η έμφυτη ευαισθησία της είναι έκδηλη,  όπως και η απέραντη αγάπη της για την ποίηση που αποτυπώνεται σε κάθε έργο της.  Η άλλη μεγάλη αγάπη της για τη θάλασσα, αισθητή πάντα,  κυματίζει άλλοτε ήρεμα και άλλοτε φουρτουνιασμένα και "βρέχει" με την αλμύρα της κάθε σελίδα. Οι τέχνες,  η ειδοποιός διαφορά στα έργα της λογοτέχνιδας, με τη φωτογραφία και τη μουσική να αγγίζουν τις ευαίσθητες χορδές των συναισθημάτων του αναγνώστη.  Ολοζώντανες εικόνες της φ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η σημαντική ομιλία του συγγραφέα και δημοσιογράφου Νίκου Ψιλάκη για το βιβλίο "Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές" από την παρουσίαση του βιβλίου που έγινε στο Ηράκλειο στις 9/5/2019 Πηγή:  karmanor.gr Είναι η τέχνη που πλάθει κόσμους...   Το μυθιστόρημα της Τέσυ Μπάιλα Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές ξεκινά από το Κάστρο της Κρήτης κι από την εποχή της μεγάλης σφαγής αλλά και της μεγάλης ελπίδας: Τον Αύγουστο του 1898.   Αιφνιδιάστηκα όταν άρχισα να διαβάζω το βιβλίο της Τέσυ Μπάιλα,  Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές . Και δεν με αιφνιδίασε η γραφή, που την ήξερα άλλωστε, ούτε η αφηγηματική της δεξιότητα, που κι αυτήν την ήξερα από προηγούμενα έργα της. Με αιφνιδίασε, από τις πρώτες κιόλας σελίδες, η τοπογραφία, η ανθρωπογεωγραφία, οι μικρές καθημερινές συνήθειες, οι μυρωδιές, τα δομικά στοιχεία που σε κάνουν να ξεχωρίζεις τον τόπο. Αίφνης αισθάνομαι πάνω μου το βαρύ βλέμμα κάποιου Μπάκου, ήταν αγουροξυπνημένος, ως συνήθως, κι έβγαζε καλ

  Τέχνη κι εξιλέωση στη σκιά της Ιστορίας Για το μυθιστόρημα της Τέσυς Μπάιλα «Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές» (εκδ. Ψυχογιός). Του  Κώστα Δρουγαλά Το έκτο βιβλίο της Τέσυς Μπάιλα είναι ένα μυθιστόρημα ιστορικού περιβάλλοντος που διαδραματίζεται στην Κρήτη, στον Πειραιά και στα χαρακώματα της Μακεδονίας κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, εκτεινόμενο χρονικά, μέσα από διαφορετικά επίπεδα αφήγησης, από το 1898 έως το 1970. Στο βιβλίο παρακολουθούμε το πανόραμα σχεδόν μισού αιώνα ελληνικής ιστορίας: από την ύψωση της ελληνικής σημαίας στο φρούριο Φιρκά κατά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, κι από εκεί στους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Εθνικό Διχασμό, μέχρι τον Πρώτο και (πολύ συνοπτικά) τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο πλάι των λογοτεχνικών ηρώων, παρεισφρέουν δύο ιστορικές φυσιογνωμίες της χώρας που πλαισιώνουν πειστικά τη μυθιστορηματική διήγηση: ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο μεγάλος ζωγράφος Γεώργιος Ιακωβίδης. Οι διάλογοι είναι εμπλουτισμένοι από την κρητική ντοπιολαλ

  «Γιατί το φως είναι ένα, αδιαίρετο, κι οπουδήποτε νικήσει ή νικηθεί, νικάει και νικιέται και μέσα σου» -  Νίκος Καζαντζάκης , «Αναφορά στον Γκρέκο» Ένα βιβλίο συναρπαστικό, ανατρεπτικό, πλημμυρισμένο με εικόνες της Κρήτης και διανθισμένο με τα λόγια του μεγάλου  Νίκου Καζαντζάκη  και λαϊκές κρητικές σοφίες. Είναι δύσκολο να το αφήσεις από τα χέρια σου, μα από την άλλη, αν το τελειώσεις σε μια μέρα, θα τελειώσει το μαγευτικό ταξίδι στο οποίο μας ξεναγεί η  Τέσυ Μπάιλα . Το έκτο βιβλίο της λοιπόν, από τις  εκδόσεις Ψυχογιός , ήρθε για να επιβεβαιώσει ακόμη μια φορά πως η συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά να μας συνεπαίρνει με την ευαισθησία της αλλά και με τον δυναμισμό της περνώντας μας μηνύματα άκρως επίκαιρα. Ένα μυθιστόρημα που ξεκινά με τον αφηγητή το 1970 ξετυλίγοντας το κουβάρι της ιστορίας και της ζωής των μυθοπλαστικών ηρώων μέσα από μεγάλα ιστορικά γεγονότα που σφράγισαν την Ελληνική ιστορία. Μας πηγαίνει στο Ηράκλειο του 1898. Το βιβλίο εξελίσσεται στην Αμμουδάρα, μια ακτή στο Η

  Η Τέσυ Μπάιλα κατάγεται από τη Σαντορίνη, αλλά γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Ιστορία του ελληνικού πολιτισμού και Μετάφραση λογοτεχνίας. Ασχολείται με τη φωτογραφία και ατομικές εκθέσεις της έχουν φιλοξενηθεί στο Πανεπιστήμιο Gakugei της Ιαπωνίας, αλλά και στην Αθήνα. Έχει γράψει έξι μυθιστορήματα και είναι συντάκτρια του λογοτεχνικού περιοδικού   Κλεψύδρα . Παράλληλα, δημοσιεύει δοκίμια σε εφημερίδες και περιοδικά και είναι αρχισυντάκτρια του Literature.gr. Το τελευταίο της μυθιστόρημα,   Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές , που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, έδωσε την αφορμή για τη συζήτησή μας.   Κάθε φορά που διαβάζω βιβλίο σας, αισθάνομαι ότι δεν αφήνετε τίποτα στην τύχη. Πόση έρευνα χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί το νέο σας πόνημα,  Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές;  Το εξώφυλλο, σημειωτέον, είναι πίνακας του Κλοντ Μονέ. Και ο τίτλος σας ποιητικός – ποια η σημασία του; Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια. Η αλήθεια είναι ότι τόσο εγώ όσο και οι Εκδόσεις Ψυχογιός προσ

“Στο παιχνίδι με τις σκιές αναζητούμε τη διαύγεια του φωτός” Φωτογραφία: Θάλεια Κουνούνη “ Συμβαίνει καμιά φορά ο ήλιος να λάμπει, κι όμως να ξεκινά η βροχή. Παλεύει κι ο ουρανός να ισορροπήσει τη μοίρα του, όπως κι ο άνθρωπος. Μια σιγαλή, ποτιστική βροχή άρχισε να ραντίζει τα πάντα ολόγυρα του. Ακατάπαυστα, αλλά ψιθυριστά. Ο Ανέστης δεν κουνήθηκε από τη θέση του. Του άρεσε να την ακούει και να νιώθει την ανοιξιάτικη θερμοκρασία της υγρής τρυφηλότητάς της στο σώμα του. Γύρω του όλα έσταζαν διακριτικά και μόνο οι τρίλιες των βρεγμένων πουλιών διέκοπταν τον ήχο της θάλασσας. Τα δέντρα άρχιζαν να στάζουν, όπως τα μαλλιά του Ανέστη. Ένιωθε πως ήταν κι αυτός ένα δέντρο, με σκαμμένες βαθιά στο πατρογονικό χώμα τις ρίζες του, και ξεπλένονταν από την τρυφερή βροχή. Αφέθηκε σε μια άηχη συνομιλία μαζί της. Κάθε της στάλα ηχούσε σαν λέξη στα αυτιά του. Σαγήνη, σιγή, σήψη, σκιές, ψιθυρισμοί…κι ύστερα σιωπή. Πάλι και πάλι. Σαγήνη, σιγή, σήψη, σκιές, ψιθυρισμοί…κι ύστερα σιωπή. Ο ήχος της βροχής στο

Το μυθιστόρημα Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές είναι ένα βιβλίο που διατρέχει τη ζωή του πρωταγωνιστή, του Ανέστη, από τη γέννηση μέχρι τον θάνατό του. Η μέρα της γέννησής του αποδεικνύεται σημαδιακή. Τότε, τον Αύγουστο του 1898, διαδραματίστηκε ένα από τα πιο τραγικά γεγονότα στη σύγχρονη ιστορία της Κρήτης, η μεγάλη σφαγή στο Ηράκλειο. Ο παππούς Λεωνίδας θα τον μυήσει στη ζωή και παράλληλα θα αρχίσει αυτοδίδακτος να μαθαίνει τα μυστικά της ζωγραφικής. Αργότερα θα μεταβεί στον Πειραιά και θα φοιτήσει στη Σχολή Καλών Τεχνών. Υπό την έννοια αυτή, το βιβλίο είναι εν μέρει ένα Bildungsroman, δηλαδή βιβλίο διάπλασης ή μαθητείας. Και επιπλέον ένα Künstlerroman, μυθιστόρημα διάπλασης του καλλιτέχνη. Όμως, η γέννηση του Ανέστη εμπεριέχει ταυτόχρονα και την προσωπική του τραγωδία. Η μάνα του πέθανε στη γέννα. Η μοίρα του μοιάζει σφραγισμένη και προδιαγεγραμμένη. Ο πατέρας του, ξημεροβραδιάζεται σε κακόφημα μέρη και επιστρέφει στο σπίτι μεθυσμένος (σε μια τέτοια περίπτωση, την ώρα της γέννησης τ

« Πήρε μια βαθιά ανάσα και κοίταξε γύρω του. Η φύση απολάμβανε τη δροσιά της βροχής. Αν με μια λέξη του ζητούσε κανείς να προσδιορίσει τι ένιωθε εκείνη την στιγμή, ο Ανέστης μόνο τη λέξη «σαγήνη» θα απαντούσε. Την ίδια πυρετική σαγήνη που του είχε προκαλέσει η Ισιδώρα τότε, όταν ήταν ακόμα παιδί. Και μετά σιγή. Μέσα της είχαν πνίξει ό,τι είχαν νιώσει οι δυο αυτοί άνθρωποι. Μια σιγή εκκωφαντική, που επέμενε τόσα χρόνια να του υπαγορεύει μια απροσδιόριστη αίσθηση νοσταλγίας για όλα όσα δεν έζησαν –ή καλύτερα όλα όσα αρνήθηκαν να ζήσουν, βαθιά προσηλωμένοι σε μια εύθραυστη ηθική ». Το τελευταίο βιβλίο της Τέσυς Μπάιλα «Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές» θα μπορούσε να συνοψιστεί πάνω στο απόφθεγμα του Σιμωνίδη του Κείου «Την μεν ζωγραφίαν ποίησιν σιωπώσαν, την δε ποίησιν ζωγραφίαν λαλούσαν», δηλαδή η ζωγραφική είναι ποίηση που σωπαίνει και η ποίηση είναι ζωγραφική που μιλάει. Ίσως ξενίζει αυτός ο συνειρμός για ένα μυθιστόρημα με ιστορικό-κοινωνικό περίβλημα. Ένα μυθιστόρημα, που ενώ έχει τη